Ο ΚΡΟΝΙΝ, ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΒΡΕΤΑΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ..ΞΕΣΠΑΘΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.»]
[/caption] ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ με τον διάσημο Βρετανό συγγραφέα Α.Ζ. Κρόνιν στην Αθήνα,
Στη φωτό, ο διάσημος συγγραφέας, συγχισμένος με τον … περίεργο ρεπόρτερ ΑΠ.ΒΡΑΧ. σε ρόλο… μεσολαβητού.
Με αφορμή τη φωτογραφία, που βλέπετε στη σελίδα αυτή έχουμε μια άλλη πτυχή του ρεπόρτερ εν δράσει.
Ο Ρεπόρτερ Βραχιολίδης ανακαλύπτει την ιγκόγνιτο παρουσία στην Αθήνα, ενός μύθου της Αγγλικής λογοτεχνίας, τον Ζόζεφ Άρτσιμπαλντ Κρόνιν, ιδιαίτερα πολυδιαβασμένου συγγραφέα στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του 1960.
Τον εντοπίζει στο ξενοδοχείο “Χίλτον” και του ζητάει “συνέντευξη”. Ο Κρόνιν δέχεται και πραγματοποιείται η συνάντηση.
΄Εως τη στιγμή της συνάντησης, ο ρεπόρτερ έτριβε τα χέρια του, αφού θα εξασφάλιζε μια ακόμη αποκλειστικότητα για την εφημερίδα του.Μια τετριμένη έστω αποκλειστικότητα. Διότι με τις συνεντεύξεις τα πράγματα είναι όπως με μια νερόβραστη φασουλάδα, αν και για την ακρίβεια και ουσία, η συνέντευξη αποτελεί κορυφαία στιγμή της δημοσιογραφίας. Πλην όμως, περιπεσούσα εις χείρας προχειρολόγων και εν πολλοίς αμαθών δημοσιογράφων, κατάντησε να είναι είδος “μία από τα ίδια”, χωρίς βάθος και περιεχόμενο.
Ο εν φωτογραφία ρεπόρτερ και με τον Κρονιν βαθέως συγχισμένο, δύο τινά προσδοκούσε: 1) θα απεκάλυπτε την είδηση, της παρουσίας του μεγάλου συγγραφέα στην Αθήνα και 2) το πολύ-πολύ να του αποσπούσε καμμια ανάλατη δήλωση, “το πόσο ευτυχής είναι που βρίσκεται στην Ελλάδα, ή το πόσο πολύ η λογοτεχνία τραβάει προς την δόξα ξανά και ξανά.”
Ποτέ δεν φανταζότανε ότι θα έβγαζε κι άλλη είδηση, πολύ πιο σημαντική, από αυτήν που τελικά καθόρισε και το ρεπορτάζ που έγραψε.
Μετά τα τυπικά, χαμογελαστά και προθερμαντικά που αναπτύσσονται μεταξύ συνεντευξιαζομένων, ξάφνου ο Κρόνιν παρατήρησε:
–Χαίρομαι να σας ακούω να μου λέτε ότι σχεδόν έχετε διαβάσει όλα μου τα βιβλία…
–Και βεβαίως κ. Κρονιν..
–Ξέρετε τόσο καλά αγγλικά, ώστε να με διαβάζετε;
–Μα τι λέτε, τα διάβασα μεταφρασμένα στην ελληνική! του εξομολογείται ο ρεπόρτερ αβίαστα και αγαθώς.
–Τι είπατε; Κυκλοφορούν βιβλία μου στην ελληνική και το αγνοώ; ανεφώνησε έκπληκτος ο συγγραφέας.
Ο ρεπόρτερ αισθάνθηκε τον γνωστό εκείνο ηλεκτρισμό, που ταρακουνάει, τους ρεπόρτερς όταν βρίσκονται μπροστά σέ ένα θέμα, σε μια είδηση, σ΄ένα λαχταριστό λαβράκι.
Δεν είναι δα και λίγο πράγμα, βιβλία ενός συγγραφέα, να κυκλοφορούν σε μια χώρα κι ο ίδιος να το αγνοεί, και βεβαίως να μην απολαμβάνει τα πνευματικά δικαιώματα που δικαιούται. Αυτό ήταν πρωτάκουστο, πρωτοφανές!
Κι ό,τι είναι πρωτάκουστο, είναι είδηση βαρβάτη. Ο ΑΠ.ΒΡΑΧ. πλέον έπλεε σε πελάγη επαγγελματικής ευτυχίας. Είχε πιάσει τον τράγο από τα κέρατα. Δημοσίευσε, στην εφημερίδα του την ειδηση, ενώ παράλληλα τη διοχέτευσε και σε άλλες 6, με τις οποίες συνεργάζονταν επίσης. Δημιουργείται θόρυβος.
΄Αλλο ένα δημοσίευμα για την απίστευτη περιπέτεια Κρόνιν στην Αθήνα
Την επομένη του τηλεφωνεί ο Κρόνιν και ζητάει νέα συνάντηση.
–Δεν μπορώ να το χωνέψω, είπε. “Είμαι μεταφρασμένος στην Ελλάδα κι εγώ δεν έχω ιδέα! Μπορείτε, αγαπητέ μου, να μέ φέρετε σε επαφή με τον “εκδότη” μου, που δεν ξέρω”; παρακάλεσε, ο διάσημος συγγραφέας.
Ο ρεπόρτερ βρίσκει τον εκδότη και τον “κουβαλάει” στο “Χίλτον”.
Η συνάντηση γίνεται κάτω από βαρειά συννεφιά. Ο Κρόνιν βλοσηρός, χλωμός, μόλις που συγκρατιόταν να μην εκκραγεί.
Ο εκδότης των βιβλίων του στην Ελλάδα, ο Δαρεμάς, ήταν απόλυτα ψύχραιμος και εξήγησε πολύ απλά πως και γιατί έβγαζε τα βιβλία του Κρόνιν, ελεύθερα χωρίς να πληρώνει δικαιώματα, χωρίς να τον έχει καν ρωτήσει.
— Υπάρχει ένας Νόμος διεθνής που λέει, πως βιβλία που έχουν πρωτοεκδοθεί πριν από 12 χρόνια, μπορούν να εκδίδονται ελεύθερα στις υπανάπτυκτες χώρες, χωρίς να πληρώνονται δικαιώματα. Αυτό έκανα. Δεν διέπραξα κανένα αδίκημα κ. Κρόνιν, απολογήθηκε ο Δαρεμάς.
Η Ελλάς, τότε, εθεωρείτο ακόμη υπανάπτυκτος. και συνεπώς ο Δαρεμάς, εκμεταλλεύτηκε τη διεθνή αυτή σύμβαση. Ο Κρόνιν συνεχίζων να είναι συνοφρυωμένος, αναγκάστηκε να δεχτεί την εξήγηση.
Ο δε δημοσιογράφος είχε μια άλλη, επί πλέον, αφορμή να συνεχίσει να γράφει για την είδηση, την νέα εξέλιξη της είδησης.
Με το παράδειγμα, αυτό αλλά και των προηγούμενων σελίδων με την Μαντάμ Νου αναδεικνύονται τα εξής σημαντικά:
1) Το απρόοπτο, το απίθανο καραδοκεί σε κάθε βήμα του ανιχνευτού ρεπόρτερ. Από το τίποτε, μπορεί ξάφνου να βρεθεί φάτσα με κάτι πιο σημαντικό από εκείνο που περιμένει.
Αρκεί νά έχει όλες τις λειτουργίες του εν εγρηγόρσει, σε υπεράνταση, σε διαρκή ετοιμότητα (κεραίες, νουν, όσφρυση, παρατηρητικότητα, αφτί καλό, επινοητικότητα) ώστε την κατάλληλη στιγμή, να αρπάξει το τιμόνι στα χέρια του και να κουμαντάρει την κατάσταση κατά το δοκούν.
2)Εδώ, και στα δύο περιστατικά, βλέπουμε έναν ρεπόρτερ, τον Απ.Βραχ. που ξεπερνάει το τυπικό του μεταδότη πληροφορίων και καθίσταται ο ίδιος μέρος της είδησης.
Πρωταγωνιστεί στην εξέλιξη του γεγονότος. Μετέχει ο ίδιος στο γεγονός. Και τούτο συμβαίνει συχνά, όπως θα δείτε σε άλλα κεφάλαια του έργου αυτού.
PRESS-LIBERTY 