ΜΕΓΑΣ ΚΥΝΗΓΟΣ ΔΙΑΣΗΜΩΝ

Ο Απ.Βραχ. τον καιρό που κατακτούσε και σκανδάλιζε τη δημοσιογραφική πιάτσα των Αθηνών… κι ονειρεύονταν να πάει στη Ν.Υόρκη, γιατί θαρρούσε πως στη ζούγκλα των ΗΠΑ θα θαυματουργούσε δημοσιογραφικά , περισσότερο. Το πιστεύει ακόμη και τώρα, αν και προτρέπει τους μαθητές του… να πάνε στην επαρχία όπου θα ανακαλύπτουν απίστευτες πτυχές ζωής… και ρεπορταζιακής ομορφιάς!… Εκείνο που ξεχνάμε είναι τούτο: Ο Βραχιολίδης, εκτός των άλλων που παρουσιάζουμε εδώ-τύποις, διότι είναι είναι ανεξάντλητος…- είναι και ο πιο ΠΟΛΥΦΩΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ…Ήταν δε τόσο δημοφιλής ώστε και οι καλόγεροι του Αγίου ΄Ορους .. του ζητούσαν αυτόγραφο, όπως τουλάχιστον έχει ισχυριστεί ο Σύμβουλος της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ δημοσιογράφος ΒΙΚΤΩΡ ΝΕΤΤΑΣ!

ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΟΥΓΚΑΝΤΑ

ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΣΗΜΗ ΣΤΑΡ ΤΟΥ ΓΑΛΙΚΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΜΑΡΙΝΑ ΒΛΑΝΤΥ

Εδώ είναι και το άκρον άωτον του θράσους. Πήρε ο Απ.Βραχ συνέντευξη με τη ΣΤΑΡ Μαρίνα Βλαντύ, έχοντας στην αγκαλιά του ένα βρέφος, τον πρωτότοκο γιό του, τον γνωστό πλέον ΜΑΚΗ ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ, σήμερα εκδότη-δημοσιογράφο, συνεχιστή της εφημερίδας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ που ίδρυσε ο πατέρας του, ο ΑΠ.ΒΡΑΧ! …Είχε πάει βόλτα στην πλατεία Συντάγματος με την γυναίκα του και τον κανακάρη του. Μαθαίνει πως η διάσημη ηθοποιός είναι στο ξενοδοχείο ΚΙΝΓΚ ΤΖΩΡΤΖ… Δυό βήματα εκεί που έκανε βόλτα … το βάζει στα πόδια και παίρνει το χαπάκι του, την αποκλειστικότητά του, κρατώντας στην αγκαλιά του, το βρέφος!!! Πού έχει μεταγίνει αυτό;΄Οχι πείτε το! Γι αυτό μιλάμε για φαινόμενο… ρεπόρτερ! Μα δεν πιάνεται… Είθναι από άλλο πλανήτη!

ΜΕ ΤΗΝ ΜΥΛΛΕΝ ΝΤΕΜΟΝΖΩ την Γαλλίδα καλλονή σταρ…

ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΑΡΜΕΝΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΟΥΪΛΛΙΑΜ ΣΑΡΟΓΙΑΝ

ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΟΡΙΑΝ ΔΙΑΠΡΕΠΗ ΓΑΛΛΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΚΡΙΤΙΚΟ

ΜΕ ΕΝΑΝ ΓΑΛΛΟ…ΠΡΙΓΚΙΠΑ

Μύγα δεν περνούσε στην Ελλάδα. Οι πράκτορες του Απ.Βραχ. στα ξενοιδοχεία και αεροδρόμιο, τον ενημέρωναν για κάθε κίνησή τους…Εδώ ένας Γάλλος πρίγκιπας… υπάρχουν και τέτοιοι… Εκείνο που έχει σημασία, είναι οι ερωτήσεις που θέτει ο ρεπόρτερ… Είναι να τρελαίνεσαι με τη φαντασία, την τόλμη και το θράσος του..

ΛΩΡΕΝΣ ΝΤΑΡΕΛΛ ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΙΛΈΛΛΗΝΑΣ ΒΡΕΤΑΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΟΝΙΜΑ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΝΟΜΠΕΛ! ΤΟΝ ΤΣΑΚΩΣΕ Ο ΑΠ.ΒΡΑΧ.. ΣΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΊΟ Γ! ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ!

ΓΙΑΛΕΛΗΣ…Ο ΠΡΩΤΑΓΩΙΣΤΗΣ ΣΤΟ «ΑΜΕΡΙΚΑ-ΑΜΕΡΙΚΑ» ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΖΑΝ…

ΦΑΜΠΙΟΛΟΣ… ΔΙΑΣΗΜΟΤΗΣ Β! ΔΙΑΛΟΓΗΣ

-Αδερφός της βασίλισσας του Βελγίου Φαμπιόλα!
Φαμπιόλο τον ξεφώνιζε ο διεθνής Τύπος, τον αδελφό της Φαμπιόλας, γυναίκας του βασιλιά Μπωντουέν.. Τι ενδιαφέρον παρουσίαζε για το ελληνικό κοινό; Μηδέν… Αλλά ο Βραχιολίδης τον έβγαλε στο σεργιάνι… » Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά.. Ακόμη και η Β! διαλογής διασημότητες … διαβάζονται… είναι η θεωρία του ΑΠ.ΒΡΑΧ. .Δεν βλέπετε τι γίνεται με τους λεγόμενους κουφιοκεφαλάκηδες …Σελέμπριτις την σήμερον;

ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

Ο Βραχιολίδης δεν είχε ειδίκευση. Του αρκούσε η ηδονή του ελεύθερου ρεπόρτερ… Τού άρεσε να κάνει την τροταίζα του ρεπορταζ, γιατί ελεύθερο ρεπορτάζ είναι η πλήρης ελευθερία στην επιλογή των θεμάτων… Αναμίχθηκε με όλα τα είδη. ΄Ετσι δεν «εξειδικεύτηκε». Και λίαν καλώς και για μας! ΄Εκανε τα πάντα αν και κατά καιρούς…έδινε έμφαση σε κάποια θεματολογία. Π.χ. Δικαστικό ρεπορτάζ ακόμη και εκκλησιαστικό. ΄Ομως είχε κάποιες έμμονες ροπές προς τους Γαλαζοαίματους. Τους είχε μόνιμα στο στόχαστρό του κι ανάλογα με τα γεγονότα επενέβαινε αποτελεσματικά. Δημιούργησε επίσης 2-3 μόνιμες στήλες σε ισάριθμες εφημερίδες… όπως ΕΔΩ ΑΘΗΝΑΙ … στις εφημερίδες ΗΜΕΡΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ και μία στη ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ , το ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ..
Οι μόνιμες στήλες στις εφημερίδες είναι δυσβάστακτη αποστολή. Χρειάζεται καθημερινή συνέπεια, δέσμευση, χαλινάρια κ.λ.π., πράγμα που το σαρκίο του ΑΠ.ΒΡΑΧ, κλωτσούσε… Δεν ανέχονταν η φύση του τις κονσέρβες, το σταθερό…το τακτικό… Αυτός, ως αετός πετούσε δώθε- κείθε… Δεν μπορούσε να είναι συνεπής… δημόσιος υπάλληλος! Ωραριακός!Τακτικός. Η αταξία και το λεύτερο, το μεθούσαν… Οι στήλες αυτές είχαν μεγάλη αποδοχή, από αναγνωσιμότητα, αλλά ο ίδιος δεν αποδέχονταν τό τέτοιο στυλ. Δεν του ταίριαζε τίποτε το τακτικό! Ή σταμάτησαν, επειδή έκλεισαν οι εφημερίδες που τις φιλοξενούσαν ή συνέβη το παρακάτω χαριτωμένο, τυουλάχιστον σε μία περίπτωση:

Στον «Ελληνικό Βορρά» σημαντική εφημερίδα της Σαλλονίκης, που ίδρυσε ο ΠΕΤΡΟΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ, εκεί κάπου στα 1961-62 αποφάσισαν στην πρώτη σελίδα να έχουν ένα χρονογράφημα επικαιρότητας από τρεις «σπουδαίους» συντάκτες -τα εισαγωγικά να μην τα ξεχάσετε,… Εναλαξ κάθε μέρα ο ένας από τους τρεις θα κατέθετε τις δικές του σκέψεις. Τα ονόματα των χρονικογράφων αυτών είναι γνωστά πλέον σήμερα: ΝΙΚΟΣ ΜΕΡΤΖΟΣ- ΒΙΚΤΩΡ ΝΕΤΤΑΣ- ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗΣ…Και οι τρεις γράφανε ότι τους κατέβαινε στο τσερβέλο! ΄Ετσι πάντα γίνεται στον Τύπο. Η υπόθεση σκάλωσε στα χρονογραφήματα του ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ… Φαίνεται ότι προκαλούσαν αντιδράσεις εκ μέρους του αναγνωστικού κοινού…
–Σταματάς να γράφεις χρονογράφημα…θίγεις Δημόσιους υπαλλήλους, πρόσταξε η Τέσσα Λεβαντή, μια μαγκιόρα η οποία δραματικώς ηράσθη τον Νίκο Μέρτζο (σήμερα Πρόεδρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών)και μετά του οποίου συμβιώνει, στο διάσημο χωριό Νυμφαίο,διώχνοντας συνάμα και τον Βίκτωρα Νέττα (σήμερα Σύμβουλο στην Ελευθεροτυπία από την καθημερινή χρονογραφία!
–Κοιτάξτε κ. Λεβαντή… είπε ο Βραχιολίδης μαθαίνοντας ότι πρέπει να σταματήσει να γράφει στο 3/υπόστρατον χρονογράφημα… Το ότι το δικό μου χρονογράφημα αναστατώνει κάποιες ομάδες πολιτών .. αυτό είναι ευτυχές. Δείχνει το μέγεθος της απήχησης των γραφομένων μου! Αδιαφορώ. Σας πληροφορώ , εν τούτοις, ότι δεν πρόκειται να μαλακώσω… να συμμορφορθώ και να μεταποιήσω την πορεία μου. Εγώ δεν γράφω …χρονογράφημα για το μούχρωμα της Σαλονίκης, για το ψιχάλισμα στα πεζοδρόμια της Τσιμισκή!.. όπως ο αγαπητός σας κ. Ν. Μέρτζος.. ΄Εχω άλλα νιτερέσια!

Έτσι ο μίστερ… εξωπετάχτηκε κι από το χρονογράφημα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΟΡΡΑ.
Το χρονογράφημα είναι σημαντικό πόστο, δημιουργικό και ενίοτε καταλυτικό (Π.Χ. Δημητρης Ψαθάς).

Αλλά με τους βασιλιάδες…φαίνεται ότι ο ΑΠ.ΒΡΑΧ… τα πήγαινε καλά. ΄Οπου τους έβρσκε.. ΜΠΑΜ ΚΑΙ ΚΑΤΩ! Να ένα ρεπορταζάκι για τη Σοφούλα μας… και τον Δον Χουάν της Ισπανίας :

ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΤΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝ, ΤΟΝ ΣΚΛΗΡΟ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΣΙΝΕΜΑ, ΠΡΟΑΓΓΕΛΟ ΤΟΥ ΜΠΕΛΜΟΝΤΟ!…

ΜΙΑ ΜΕΖΟΥΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΣΙΝΑ ΤΩΝ ΚΑΛΛΟΝΩΝ ΚΛΕΒΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ!

Eίπαμε… πως ήταν απρόβλεπτος… και η φωτό αυτή το επιβεβαιώνει. Τρεις καλλονές -ΜΙΣΣ- από της ΗΠΑ έδιναν συνέντευξη στο ΧΙΛΤΟΝ… Και ξάφνου ο Βραχιολίδης βγάζει από την τσέπη του μια μεζούρα κι άρχισε να μετράει τα …πισινά των καλλονών.. Πάει η σύνεντευξη! Καπελώθηκε! Το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε, στην απίστευτη …έμπνευση του ανήσυχου ρεπόρτερ. ΄Εγινε ο ίδιος είδηση και η άνω φωτό κυκλοφόρησε παγκοσμίως. ΄Ετσι τόσο απλά!

ΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ… Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΜΠΑΡΝΤΟΝ…

Ο Μπάρντον υπήρξε μέγιστο Χολυγουντιανό όνομα ..Γνωστόν… Στην Αθήνα όμως ανακάλυψε ο ΑΠ.Βραχ… τη γυναίκα του που χώρισε ωστόσο..
Ε, καλά με τους ηθοποιούς μην είσαι βέβαιος … ποιος χωριζει ποιά… Γίνεται της πουτάνας στο κινηματογραφικό στερέωμα. Αλληλοπηδιούνται, αλλά κανείς δεν ξέρει πως και διατί ..
Αγγελικός κόσμος! Διδακτικός! Οποτε του Βραχιολίδη του λαχαίνει στο κεντρικό Ζαχαροπλαστείο της πλ. Συντάγματος …η πρώην γυναίκα του σημαντικού Αμερικάνου ηθοποιού .. Η ίδια δεν ήταν τίποτε… παρά μόνον σύζυγος… του Μπάρτον… Ε, και; Ρεπορτάζ πάντως …ΕΓΙΝΕ!
Αυτό που μας έχει διαφυγεί έως στιγμής-κακώς- είναι η γραφή του Βραχιολίδη στα ρεπορτάζ, όποια κι αν είναι αυτά! Πάντα στέλνει μηνύματα!Συγκινεί… και μας ταρακουνάει… Μην ξεχνάμε πως οι διάσημοι που στοχεύει… είναι προωπικότητες ολκής, αν και πολλοί βιτσιόζοι, είναι γενικά συγκροτημένα άτομα, με παιδεία, φαντασία, οράματα… Δεν είναι μπλιγούρι για άλεσμα. Ο Απ.Βραχ… αν και αναγκασμένος να σκαρώσει μια ΕΙΔΗΣΗ, εντοποίζει τις ιδιαιτερότητές τους , και με τον δικό του τρόπο τις προβάλει με άλλες διαστάσεις…
Εσείς, αλλά ιδιαίτερα εμείς που ερευνούμε το φαινόμενο ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ, συνεχίζουμε να ψαχνόμαστε για την οντότητά του. Μόλις τώρα διαβάσαμε, όπως θα διαβάσετε κι εσείς… το παρακάτω κείμενο για την τέως γυναίκα του Μπάρντόν, γλυκεία-όπως φαίνεται από το ρεπορτάζ- και …απολαύστε τα μηνύματα που περνάει…ή θέλει να περάσει ο ο ρεπόρτερ ΑΠ.ΒΡΑΧ…Κείμενο γλαφυρό, αλλά και μηνυματικό!

Eίπαμε πως ο Βραχιολίδης δεν ορωδεί. Καυγαδάκι θέλεις Μελίνα, θα το έχεις πλακί. Η σταθερή του ρεπόρτερ αυτού. ΄Επαιζε μέσα σε όλα , εκεί που ήθελε ο συνομιλητής του… ΄Ισος προς ίσον… Λιγάκι, όμως πιο ίσος, από το …ίσο! Η καλή Μελίνα ενοχλήθηκε από κάποιο δημοσίευμά του… και παρουσία του Χολυγουντιανού αστέρα Τζώρτζ Πέπαρντ… θυμωμένη ζητάει εξηγήσεις από τον ρεπόρτερ… γιατί έγραψε αυτά που έγραψε.. ενώ αυτή θα τα ήθελε κάπως αλλιώς! Γνωστό το βίτσιο, χούγι παντός που βγαίνει στη δημοσιότητα.
–Μα τι μας λες ΜΑΝΔΑΜ ( Σ.Σ. ο Απ.Βραχ. συχνά όταν έκανε επίκληση αυτού του Μανδάμ, τσάκιζε κόκκαλα.. ΄Ηταν μια αφοπλιστική τακτική του, όταν έκρινε να την επιστρατεύσει, ανάλογα με τις συνθήκες, προς μερικές κυρίες.. Τις να έκανε να χάνουν τα νερά τους…να μπουρδουκλώνονται…
–Μα τι μας λες Μανδαμ… Μελινά!Δεν μου πέρασε καν από το νου … να σου στείλω τα χειρόγράφα μου για να τα εγκρίνει… η εξοχότητά σας… Κυρία Μερκούρη μη με τσιγκλάτε. ΤΟ κείμενό μου για σας είναι καλό, ορθό, …Τώρα αν το θέλατε καλύτερο… προσλάβετέ με ως Δημοσιοσχετίστα σας και βλέπουμε! Της ξέκοψε… και Η Μελίνα εθισμένη στα πολυχαϊδέματα άλλων λακέδων δημοσιογράφων, έμεινε με την απορία… » από πού διάολο ξεφύτρωσε αυτό το ούφο ο Βραχιολίδης»

Μεγάλος σκηνοθέτης ο Εβραίος, σκηνοθέτης Ζυλ Ντασσεν… που απεδείχθη και Ελληναράς… με τον έρωτά του προς την άτακτη, ατίθαση Μελίνα… «μας»Πάντως ένας σοβαρός δημιουργός, με τον οποίο όμως δεν είχε πολλά σούρτα-φέρτα ο Απ.Βραχ… Αυτό το σούρτα-φέρτα το άφηνε για τους γλυκανάλατους καλλιτεχνικούς, πλην παντάπασι άτεχνους, συντάκτες με τις θλιβερές χαϊδολογες τους!
Θα ήθελε να είχε μια συνομιλία μαζί του.. αλλά όλο το ανέβαλε, μέχρι που ο Ζυλ… αποφάσισε να φύγει από τη ζωή!

ANΤΙΖΗΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΧΑΙΡΩΜΑΤΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΑ

Η πιο πάνω συμβολική, μερική παρουσίαση από ρεπορτάζ του δείχνει-καταδεικνύει τα τεράστια -ΜΟΝΑΔΙΚΆ, δι ό και θεωρείται φαινόμενο!- μεγέθη του ΑΠ.ΒΡΑΧ ως ρεπόρτερ. Αν προσέξει κανείς και τις ημερομηνίες δημοσίευσής τους, θα δει ότι το ένα θέμα έχει μια -δυό μέρες απόσταση από το άλλο! Αυτό που τα χαρακτηρίζει, δεν είναι η σπουδαιότητά τους, -τρέχοντα, καθημερινά ρεπορτάζ είναι! Αμάν πιά! Σιγά τα λάχανα θα έλεγε και ο ίδιος! ΄Εχουν όμως ένα δυνατό στοιχείο! Είναι αποκλειστικότητες.
Γι αυτό και μιλάμε για ρεπόρτερ-φαινόμενο. Η αποκλειστικότητα είναι η επιδίωξη κάθε δημοσιογράφου κι αυτός ο αθεόφοβος τις αποκλειστικότητες της είχε για προσμπούκι, σε καθημερινή βάση.

Κάτι σημαντικότερο: Δημιουργούσε ο ίδιος επικαιρότητα. Παράδειγμα, Αν δεν ανακάλυπτε τον Κρόνιν, η τη Μαρίνα Βλαντύ (διάσημη Γαλλίδα σταρ), η τον τάδε πρίγκιπα και Υπουργό, δεν θα ασχολούνταν ο Τύπος. Η εφημεριδιακή επικαιρότητα δεν θα ήταν πτωχότερη; Ναί ή οχι;
΄Οταν όμως αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση, παίρνει διαστάσεις σκανδάλου και μεγάλου σκανδαλισμού από τη μεριά των άλλων ρεπόρτερς… Ενοχλούσε με τις αποκλειστικότητές του ο Απ.Βραχ. Τους ενοχλούσε αφόρητα. ΄Ησαν υποχρεωμένοι καθημερινά να απολογούνται στον Αρχισυντάκτη τους, γιατί δεν είχαν στην εφημερίδα τους το θέμα που είχε ο Βραχιολίδης στη δική του! Τότε, εκείνη την εποχή, υπήρχε η συνήθεια (και τώρα αλλά σε περιορισμένη κλίμακα) οι αρχισυντάκτες να ξεκινάνε τη μέρα τους, κάνοντας τσέκ-άπ στο τί έχουν οι άλλες εφημερίδες και δεν έχουν αυτοί!… Κουφά πράματα! Οπότε αν τους είχε φύγει κάποιο γεγονός, ξεσπάγανε στο αρμόδιο συντάκτη! Έτσι φτάσαμε στο εξής περίεργο και μοναδικό:… Συντάκτες των απογευματινών εφημερίδων συγκεντρώνονταν έξω από τα ΤΥΠΟ-πιεστήρια της ΒΡΑΔΥΝΗΣ για να πάρουν το πρώτο φύλλο της ΗΜΕΡΑΣ πρωϊνής της ΒΡΑΔΥΝΗΣ (εφημερίδες του Τζώρτζη Αθανασιάδη) για να δούν τι καινούργιο βγάζει ο Βραχιολίδης, ώστε να το εμφανίσουν με παραλλαγές και οι ίδιοι στην εφημερίδα τους που θα κυκλοφορούσε αργότερα σε λίγες ώρες και έτσι… να γλυτώσουν την κατσάδα του Αρχισυτάκτη!!
Τρελές καταστάσεις…Τριτοκοσμικές. Η μεγάλη ανακατωσούρα αυτή, όπως ήταν επόμενο οδήγησε στο αναπόφευκτο: οι συνάδελφοί του να τον κοιτάζουν με μισό μάτι. Δεν τον αντιπαθούσαν, διότι δεν μπορούσαν! Ο Βραχιολίδης από φυσικού του γίνονταν συμπαθής. Αλλά όπως και να το κάνουμε με τις αποκλειστικότητές του τους ανακάτωνε…
Κάτω λοιπόν από αυτό τό κλίμα, απεύφευγε κι ο ίδιος, να νταραβερίζεται με δημοσιογράφους- συναδέλφους του, – και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δε έκανε φιλίες από τον χώρο αυτό. Προτιμούσε να τραβάει τον δικό του δρόμο… χωρίς πολλά σούρτα – φέρτα με χολερόβλητους συναδέλφους

Η επιλογή του Βραχιολίδη να κυνηγάει διασημότητες υπήρξε μια αναγκαιότητα, μονόδρομος. Φεύγωντας από τη Θεσσαλονίκη, όπου για ένα μόνο εξάμηνο άσκησε τη δημοσιογραφία, δεν ήξερε που να σκαλώσει στη Αθήνα που γούσταρε περιπαθώς. ΄Ολα ήταν στεγανα, η μηχανή του κατεστημένου δούλευε καλά, φύλλο δεν μπορούσε να κουνηθεί.. αν δεν είχες μέσον… Τα ίδια και σήμερα. Ο συνομήλικος του Βραχιολίδη Δημήτρης Ρίζος, αλλά και ο μεταγενέστερος Νίκος Χατζηνικολάου, με μέσο σκάλωσαν στη δημοσιογραφία.Ο Βραχιολίδης ήταν φτερό στον άνεμο. Το μόνο μέσο που είχε , ηταν τα δικά του ακαθόριστα , αβέβαια όπλα. Οι εφημερίδες είχαν όλα τους τα πόστα φίσκα από συντάκτες…

Κάθησε κάτω, ζύγιασε την κατάσταση και ψήφισε απλά υπέρ της παραγωγής αποκλειστικοτήτων. Σίγουρο προϊόν που το θέλει κάθε εφημερίδα.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΩΝ VIPS

Εύκολη επιλογή του ήταν οι διασημότητες ελληνικές και ξένες . Τις έβαλε στο στόχαστρό του. Δικτυώθηκε από τα περάσματα των διασήμων , αεροδρόμιο και μεγάλα ξενοδοχεία και κάθε απόγευμα έκανε μια τηλεφωνική γύρα και οι τηλεφωνήτριες του έδιναν ραπόρτο πλήρες για τους σπουδαίους που φιλοξενούσαν στο ευαγές ξενοδοχειακό …ίδρυμά τους.
Ακτύπητη η επιλογή του…΄Εκανε διάνα!
Έτσι πρωτοκαθιέρωσε στην Ελλάδα το ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΩΝ VIPS, αυτός και κανείς άλλος, αν υπάρχει τέτοιος μουστερής… που μπορεί να το αξιώσει… ισχυριστεί! Εχουμε κάποιες υποψίες… αλλά δεν νομίζουμε να το αποπειραθεί ΚΑΝΕΙΣ…
Το επισημαίνουμε γιατί ξέρουμε … πόσο γραφικός-διασκεδαστικός είναι ο χώρος του Τύπου με τις φαντασιώσεις του… Πάντως κάνει εντύπωση πως σήμερα δεν υπάρχει τέτοιο ρεπορτάζ παρά μόνο ρεπόρτερς για Cellebrities, που ανθούν στα πολύχρωμα περιοδικά…

Οι πόρτες των εφημερίδων αυτόματα άνοιξαν και η πραμάτειά του ΑΠ.ΒΡΑΧ. , η αποκλειστική, γινόταν καλόδεκτη και πληρώνονταν όχι αδρά, αλλά πάντως το μεροκάματο έβγαινε.

Πάνω εκεί σκέφτηκε να αξιοποιήσει καλύτερα τα αποκλειστικά του.Μαζικοποίησε τα προϊόντα του! Μοίραζε τα θέματά του καθημερινά σε 6 ημερήσεις εφημερίδες… Μ΄άλλα λόγια είχε γίνει ο ίδιος ένα άτυπο ειδησεογραφικό πρακτορείο-μεγάλο του όνειρο- Τα ρεπορτάζ του γινόταν ανάρπαστα… κι από τον φόβο πως αν δεν αγόραζαν μια είδησή του, ήξεραν καλά οι αρχισυντάκτες , την είδηση θα την είχαν οι άλλες εφημερίδες..
Υπάρχει χαρακτηριστική συνομιλία Βραχιολίδη με την μεγάλη Κυρία της δημοσιογραφίας Ελένη Βλάχου, που μαρτυρεί πολλά για το εύρος του ρεπόρτερ.
–Κύριε Βραχιολίδη σας αγοράζουμε τις ειδήσεις σας, αλλά δεν θα θέλαμε να τις βλέπουμε και στις άλλες εφημερίδες … Τις θέλουμε αποκλειστικά για μας… είπε.
–Είναι απλό κυρία Βλάχου … Μπορείτε τη σοδειά μου να την έχετε αποκλειστικά εσείς, αλλά θα πρέπει να πληρώσετε εις το πενταπλάσιον, ..και τις άλλες δηλαδή 5 εφημερίδες που συνεργάζομαι…
–Α, όλα κιόλα κ. Βραχιολίδη, αυτό δεν γίνεται… Θα μου κοστίζετε πολλά.

Η αμοιβή, κατ΄αποκοπήν, ήταν τότε 200 δρχ. κατά είδηση-κομμάτι… Ήταν ένα ικανοποιητικό ποσό, το οποίο δε πολλαπλασιαζόμενο επί 6- όσες και οι εφημερίδες που συνεργάζονταν ο Απ.Βραχ κέρδιζε ένα πολύ καλό μεροκάματο, σχεδόν αστρονομικό, αφού ο μέσος μισθός του δημοσιογράφου της εποχής ήταν 1.500 δρχ… Κι αυτός ο παλαβός τα έβγαζε μέσα σε δυό μέρες! Φυσικά οι αποκλειστικότητες …δεν είναι κάθε μέρα Πασχαλιά… Υπήρχαν μέρες που υπήρχε άπνοια… οι διασημότητες δεν έφταναν, αλλά εν πάση περιπτώσει… δεν χολόσκαγε, διότι ως ελέυθερος ρεπόρτερ στόχευε και σε άλλα θέματα πιασάρικα…

Oμως δεν είναι μόνο οι δάφνες… υπάρχουν και οι πικροδάφνες

Οι μεταπηδήσεις από εφημερίδα σε εφημερίδα έχουν πολλά ανθυγειϊνά και δυστυχώς το φαινόμενο είναι πολύ συχνό.. Ο Βραχιολίδης υπέστη ούκ ολίγες απολύσεις. Δεν μετράει αν είσαι άριστος ρεπόρτερ…Το αμεσως πιο κάτω στόρυ θα φωτίσει καλύτερα την κατάσταση.

ΔΙΓΕΝΗΣ-ΓΡΙΒΑΣ- ΣΑΜΨΩΝ

Και…φευ … μια επιτυχία οδηγεί στην απόλυση του!
Βιασμός του Κώδικα ηθικής; Πώς όταν τέτοια “κόλπακια” διαπράτονται καθημερινά στη δημοσιογραφική δουλειά;

Ο ίδιος ο ΑΠ.ΒΡΑΧ… σε κάποιο κείμενο του, αφηγείται:

«Παραδίδω ένα μάτσο χειρόγραφα στον Αρχισυντάκτη ( ΝΙΚΟΣ ΜΕΡΤΖΟΣ…γνωστός δα…Σ.Σ. Ο βραχιολίδης στο κείμενό του δεν αναφέρει ονόματα, εμείς που ξέρουμε τα βάζουμε, όπου χρειάζεται)) της εφημερίδας που δούλευα, αλλά τα απέρριψε. ΄Ετσι τού ήρθε. ..Του ..χαλβά λέγω εγώ!
Ποιά η δημοσιογραφική του οντοτητα; Δοτός δεν ήταν στο πόστο αυτό; Μήπως την ξέρει ο ίδιος; Επί τέλους ποιά τα ..επαρχιακά δημοσιογραφικά φόντα του; Εις τι καινοτόμησε; Αντίθετα .., ΕΘΑΨΕ την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ! Αυτός και μόνον αυτός!»

Το επιλεγόμενο θέμα ήταν αποκλειστικό- όταν μιλάμε για Βραχιολίδη τα πάντα είναι αποκλειστικά- και αφορούσε την Ιεραποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Αφρική με πρωταγωνιστή τον τότε Διάκο και σημερινό Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο Γιαννουλάτο.
«Το θέμα, συνεχίζει ο Απ.Βραχ., ήταν ενδιαφέρον κι αν “έμπαινε”, θα ήταν η πρώτη φορά που ο Τύπος θα ασχολούταν με τέτοια περίπτωση. Εκείνο που μ΄έκανε να βγώ έξω από τα ρούχα μου, δεν ήταν η απόρριψη, αλλά το αιτιολογικό της απόριψης:
–Είναι κακογραμμένο, δεν ξέρεις να γράφεις, μου πέταξε στο πρόσσωπο ο Αρχισυντάκτης…
΄Ηταν σα να με πατούσε στον κάλο. Αν λάβουμε υπόψη, τό πόσο οι νέοι έχουν υπερφύαλες αντιλήψεις για το τάλαντό τους, καταλαβαίνετε τη θλίψη μου
Είχα μόλις 2 χρονάκια δημοσιογραφάκος, αλλά πολλή πίστη για τις δυνατότητες της αφεντιάς μου.
“ Θα σου δείξω εγώ” είπα μέσα μου κι αμέσως αρπάζω τα χειρόγραφά και τα πάω στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ,-σπουδαία έκδοση, ανεπανάληπτη- που διηύθυνε τότε η Λένα Λαμπράκη- Σαββίδου, αδερφή του Χρήστου Λαμπράκη.Ο σημερινός …τάχα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, είναι απλά πανηγυριώτικος, αλαλούμ.
Το συγκρότημα αυτό-το παλιό βέβαια- πάντα είχε φήμη “αυστηρού και σοβαρού” και τα χειρόγραφα εδώ, αν δεν άξιζαν δεν περνούσαν με τίποτε, εν αντιθέσει προς την εφημερίδα που εργαζόμουνα, όπου η κατάσταση ήταν πιο ελαστική.
Διάλεξα τα δυσκολότερα, έχοντας βαθειά πίστη σε μένα και στα χειρόγραφά μου.
Το κομμάτι φυσικά δημοσιεύτηκε σε μια ολάκερη σελίδα αυτούσιο και χωρίς να αφαιρεθεί ούτε κεραία.
Φουσκωμένος σαν παγόνι και γιομάτος απο χαιρεκακία πετάω προκλητικά τον “Ταχυδρόμο”με το κομμάτι μου, στο γραφείο του Αρχισυντάκτη μου, παρατηρώντας:
–΄Ετσι για να δούμε , αν ξέρω να γράφω. Ιδού αυτό που απέρριψες!

Στα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας του ο νέος δημοσιογράφος έχει πολλές ακόμη αμφιβολίες για τον εαυτό του.΄Εχει συναίσθηση των αδυναμιών του. ΄Εχει ανάγκη να τον επιβεβαιώνουν. Οι απορρίψεις, σαν κι αυτή που ανέφερα, είναι βέλη κατάστηθα και τον απογοητεύουν.
Εγώ όμως, παρά τις φυσιολογικές αδυναμίες, είχα απέραντη πίστη μέσα μου.
Η καταφυγή στον “Ταχυδρόμο”απετέλεσε για μένα μια ισχυρή ένεση της πίστης μου και εν τινι μέτρω πράξη εκδίκησης του Αρχισυντάκτου μου, που τη χάρηκα.

2) Ο Αρχισυντάκτης αυτός, ένα καλό παιδί, δεν ξέρω για ποιό λόγο, κάτι φαίνεται είχε μαζί μου και μου έκανε συχνά παιχνιδάκια. Δεν υπήρχε συγκεκριμένος λόγος, ίσως δεν ταίριαζε η “χημεία” μας. Οι σχέσεις μας ήσαν τυπικά επαγγελματικές αλλά είχα φρόντισει να είναι και ιδιόμορφες.
Ως ελέυθερος ρεπόρτερ έκανα βίωμα την ελευθερία, μέχρι ελευθεριότητας.
΄Εχοντας τη δυνατότητα να παράγω επί καθημερινής βάσης, αποκλειστικότητες και συνήθως πρωτοσέλιδες, είχα δημιουργήσει τον μύθο του “αναγκαίου” κι άρα κατά κάποιο τρόπο του ανεξέλεγκτου. Πλήν των εξαιρέτων-μεγάλων- γεγονότων, όπου χρειάζονταν και η δική μου συμμετοχή στο ρεπορτάζ, όλο τον άλλο καιρό ήμουν απόλυτα ελεύθερος και προ παντός δεν είχα πάνω από το κεφάλι μου κανένα. ΄Ηξερα εγώ τι έπρεπε να κάνω και τι λαχταριστό να προσφέρω στην εφημερίδα μου.

Η ιδιότροπος αυτή συνήθεια, που μου εξασφάλιζε άνεση οργάνωσης των ρεπορτάζ μου, είχε καταστεί παροιμιώδης.
Συχνά εξαφανιζόμουν και πατούσα στην εφημερίδα το πολύ δυό φορές την εβδομάδα!
— Κύριε Βραχιολίδη, δεν ξέρω που γυρίζεις, αλλά ένα ξέρω, πως άμα μπαίνεις στο γραφείο μου, στις τσέπες σου θα έχεις κάτι καλό, μια βομβίτσα ή και βόμβα ακόμη, συνήθιζε να μου λέει, ο Γιάννης Λάμψας ένα σπουδαίος δημοσιογράφος και διευθυντής της ΗΜΕΡΑΣ (1964) και σχολιογράφος της ιστορικής ΕΣΤΙΑΣ.

΄Ετσι λοιπόν, με τον άλλο αρχισυντάκτη, τον αρχικό της ιστορίας μου, δεν τα πηγαίναμε καλά χωρίς να ξέρω πως και γιατί και χωρίς να επιδιώξω να μαθω. Δεν μ΄ενδιέφερε, αφού η πίστη προς το “άστρο” μου ήταν τόσο ισχυρή ώστε να λέω από μέσα ή απ΄έξω μου, “πως η εφημερίδα έχει ανάγκη από μένα κι όχι εγώ από αυτή.” Υπερβολή νεανική; Αλλά έτσι ήταν.
Οπότε, για να αποφύγω περαιτέρω, εκ των ούκ άνευ, διενέξεις παίρνω την απόφαση να παραιτηθώ και να αναζητήσω αλλού στέγη. Τηλεφωνώ σε έναν μεγάλο εκδότη, τον Γιάννη Βελίδη της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, αντίπαλο της εφημερίδας μου. Χωρίς δεύτερη κουβέντα μου λέει στο τηλέφωνο: “προσλαμβάνεσαι από τώρα κιόλα”!
Εκεί πάνω, την ίδιοα μέρα, πέφτω σε μια μεγάλη αποκλειστικότητα. Οι Τούρκοι επικήρυξαν αντί 10.000 Στερλινών τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ Διγενή-Γρίβα και τον Νίκο Σαμψών, θρυλικό πρόσωπο του Κυπριακού αγώνα και μετέπειτα “Προέδρου” της Κύπρου κατά την ανατροπή του Μακαρίου και την εισβολή στο νησί των Τούρκων.

Επρόκειτο για μια νέα εξέλιξη στο δράμα της Κύπρου. Η είδηση συνοδεύονταν και από συνέντευξη με τον Νίκο Σαμψών, που τυχαία ανακάλυψα στην Αθήνα.
Βλέπετε στα περισσότερα ρεπορτάζ, ο παράγων τύχη είναι καθοριστικός.

Διοχετεύω αυτή τη δυνατή αποκλειστικότητα στην νέα μου εφημερίδα, χωρίς κάν ακόμη να πατήσω στα γραφεία της, χωρίς φυσικά να έχω φύγει επισήμως κι από την άλλη!
Η είδηση περί επικηρύξεως Γρίβα-Σαμψών δημοσιεύεται πρωτοσέλιδα στην νεά “μου” εφημερίδα και γίνεται ανάστα ο Κύριος.
–Με ποιό δικαίώμα έδωσες αυτή την είδηση στην αντίπαλη εφημερίδα; με επέπληξε -και δίκαια- ο “φίλος” Αρχισυντάκτης μου.
–Με το δικαίωμα του ψωμιού των παιδιών μου, του απάντησα.
–Να φύγετε κύριε από την εφημερίδα. ..
–Καλά… τώρα…. Δεύτερος και καταϊδρωμένος έρχεστε κύριε Αρχισυντάκτα κύριε Νίκο Μέρτζο!…Το ρεπορτάζ που διαβάσατε, σημαίνει ότι έχω ήδη φύγει από σας!

Το περιστατικό, ορισμένως, δεν είναι τόσον “διδακτικό” και παράδειγμα προς μίμηση. Οι συγκρουσεις μεταξύ συναδέλφων είναι αναπόφευκτες. Είναι οδυνηρές όταν ακουμπάνε σε διευθυντικά στελέχη. Δοθέντος ότι οι εργασιακές θέσεις, είναι περιορισμένες στις Ημερήσιες εφημερίδες, μια σύγκρουση οδηγεί σε περιπέτεια. Τα Ταμεία των Δημοσιογράφων έχουν αρκετή πελατεία από ανέργους.

Ωστόσο το είπαμε. Η πίστη προς τον εαυτό μας, μας οδηγεί και σε ηρωϊκές εξόδους και σε αποκοτιές συνάμα.
Εκτός όμως από την απαραίτητη πίστη που πρέπει να έχει ο δημοσιογράφος στον εαυτό του, απαιτείται κι ένα άλλο στοιχείο, το στοιχείο της δυναμικής για παραγωγή ειδήσεων που έχουν ανάγκη, και δεν μπορούν να περιφρονήσουν οι εφημερίδες.
Αν αυτά τα δύο συνυπάρχουν και συλειτουργούν, τότε, η σημασία των εμποδίων εκπίπτει.

ΠΩΣ ΤΗΝ ΕΠΑΘΕ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΣΑΛΑΡΗΣ!

Το άλλο περιστατικό μου, είναι μια σχέτη φάρσα. Δε είναι γνωστή και την αποκαλύπτω από εδώ για πρώτη φορά.
΄Οταν στα 1983, -Απρίλης- ήταν να πρωτοεκδοθεί η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, ζήτησα δουλειά, καθυστερημένα και ευλόγως αρνήθηκαν, υποσχόμενοι “να ξανακουβεντιάσουμε μετά ένα μήνα για την πρόσληψή μου”. Αν δεν έχεις δικτυωθεί εγκαίρως, τέτοιες υποσχέσεις είναι συνήθεις και δεν πρέπει να δίνετε σημασία και να απομακρύνεστε με ταχύτητα.
Ψάξτε αλλού για δουλειά.

ο Χρ.Πασαλαρης ...ανακάλυψε μεγάλο συγγραφέα στο πρόσωπο ενός φανταστικού ταξιτζή, που δεν ήταν άλλος από τον ΑΠ.ΒΡΑΧ

Σε κάθε έκδοση νέας εφημερίδας, υπάρχουν στεγανά.Οι επιτελείς είναι ομαδούλες φίλων και γνωστών. Από τον κύκλο τους, τον στενό, γίνονται οι προσλήψεις. ΄Οσοι άλλοι προκύψουν , βρίσκονται στην ουρά της αναμονής…

Σπανίως καλούνται για δουλειά . Διότι κατά την πορεία της έκδοσης της εφημερίδας αντί πρόσθετων προσλήψεων, γίνονται ομαδικές απολύσεις δια την ελάφρυνση των δαπανών της εκδοσης. Διότι συνήθως δεν πηγαίνει κυκλοφοριακά καλά.
Το ότι ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ μου έκλεισε την πόρτα, αυτό για περίεργους λόγους με “τσάτισε” στην κυριολεξία. Πάλι η παιδική αναφυλαξία περί της σπουδαιοφάνειάς μου ως ρεπόρτερ πήρε τα απάνω της. Πάλι ξαναθυμήθηκα εκείνο το διασκεδαστικό:
— Θα σας δείξω εγώ, λεβέντες μου! Δεν με θέλετε από την κυρία είσοδο για τους λόγους που επικαλείστε, θα με έχετε μπάστακα από το παράθυρο! είπα μέσα μου.

Επικοινωνώ με τον Χρήστο Πασαλάρη, διευθυντή της εφημερίδας, μια σεβαστή μορφή της σύγχρονης ελληνικής δημοσιογραφίας, και του λέω το παραμύθι:
–Ξέρετε, κύριε, εγώ είμαι ένας ταπεινός ταξιτζής, που έχω τη λόξα να γράφω καλά, μήπως θα μπορούσα να σας δίδω μερικά κομμάτια μου; Θα σας στείλω και ένα βιβλίο μου καθώς και μερικά χρονογραφήματά μου από τις περιπέτειές μου μέσα στο ταξί που οδηγώ.

Το “ ζώον”- δημοσιογράφος ξύπνησε μέσα στον πολύπειρο Χρ. Πασαλάρη.
Εκτινάχτηκε.
–Αμέσως τώρα να μου στείλετε εργασίες σας, κ. Σπάρτα! πρόσταξε, μη κρύβοντας τη χαρά του πως στα χέρια του, είχε μια απροσδόκειτη περίπτωση.Οι δημοσιογράφοι, ως γνωστόν, κυνηγάνε το σπάνιο, το απίθανο.
Και είναι απιθανότητα ένας … ταξιτζής να είναι συνάμα και συγγραφέας, τουλάχιστον για την Ελλάδα!
Από την επομένη κιόλας, από το πρώτο του φύλλο, αρχισε ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, να δημοσιεύει για πολύ καιρό-ώσπου βαρέθηκα και τα παράτησα- τα δήθεν ταξιτζήδικα … χρονογραφήματά μου, και παρακαλώ μετά της φωτογραφίας- σκίτσο μου!

Μάλιστα δε, η εφημερίδα παρουσιάζοντας με προς τους αναγνώστες της -κελεπούρι σκέτο- κοπάνησε και το βιογραφικό μου (το δημοσιογραφικό βασικά) και με το σχόλιο ότι “ είμαι δέκτης με μεγάλη ευαισθησία και με στύλ που θυμίζει Αλέξη Ζορμπά.”( Σχετική αποδεικτική φωτοτυπία θα δείτε δίπλα ή πιο κάτω).

Υποθέτω ότι έχετε καταλάβει τι ακριβώς έγινε. Κλείσανε την πόρτα σε ένα δημοσιογράφο κι αυτός μπήκε από το παραπόρτι… ως ταξιτζής χρονογράφος!
Μοναδικό. Ανεπανάληπτο.Απίθανο…απίστευτο!

Αν εξετάσει κανείς το περιστατικό σε βάθος θα οδηγηθεί σε πολλά γόνιμα συμπεράσματα.
α)Το σημαντικότερο, εξ όλων είναι ότι η απόρριψη της πρόσληψης δημοσιογράφου είναι πρόφαση, γιατί από την άλλη βλέπουμε αμέσως να υιοθετείται η συνεργασία με … ταξιτζή! Από την ίδια την εφημερίδα… απορρίπτεται ο δημοσιογράφος (!) και εγκρίνεται ο ταξιτζής!

β) Αναδεικνύεται το “πείσμα” του δημοσιογράφου να μην το βάλει κάτω και να αντιπαλαίσει με πρωτότυπες ιδεές-πρόκληση, την άρνηση, το εμπόδιο που του βγαίνει.

γ)Πάνω απ΄όλα είστε εσείς. ΄Ολοι οι άλλοι δεν θα φτουρήσουν μπροστά σας, αν κουβαλάτε μέσα σας το πάθος για τη δημοσιογραφία.

δ)Δεν ξέρω, αν με τη “φάρσα” αυτή εξαπάτησα τον Χρήστο Πασαλάρη.Το σίγουρο είναι ότι κανείς δημοσιογράφος δεν μπορεί να με κακίσει, δοθέντος ότι σε αντίστοιχες μεθοδεύσεις επιδίδονται άπαντες, προς τους άλλους. Γιατί λοιπόν δεν μπορεί δημοσιογράφος να μην σκαρώσει “φάρσα” προς δημοσιογράφον;
Πού το επίμεπτον;*

Με το “μπλόκο” αυτό, που έστησα, βγάλαμε είδηση. Κι εγώ και ο Πασαλάρης!
Εκείνος ανακάλυψε έναν ταξιτζή… χρονογράφο. Κι εγώ επιβεβαίωσα πολλά.
Κι οι δυό, λειτουργήσαμε ορθοδόξως δημοσιογραφικά.
δ) Η φάρσα προχώρησε εκ του ασφαλούς. Ο Χρήστος Πασαλάρης με ήξερε σαν όνομα δημοσιογραφικό, αλλά όχι σαν φάτσα. ΄Ετυχε μια -δυό φορές να απαντηθούμε, μα τίποτε άλλο ιδιαίτερο. ΄Ετσι δεν δίστασα ακόμη και να συναντηθούμε στο γραφείο του, με απόλυτο τον κίνδυνο να με αναγνωρίσουν άλλοι συνάδελφοι που περιφέρονταν εκεί. Είχα φροντίσει να φοράω γυαλιά μαύρα και καπέλο ναυτικό. Ευτυχώς τη γλύτωσα.(Η τύχη είναι με το μέρος του τολμώντος, τόχουμε πεί.)
Δεν θυμάμαι αν με πλήρωσε. Δεν μ΄ενδιέφερε. Εγώ απλά έκανα ρεπορτάζ.
Ο Χρήστος Πασαλάρης, ο Πατριάρχης πλέον σήμερα της ελληνικής δημοσιογραφίας τη φάρσα αυτή δεν την ξέρει. Την ανακοινώνω για πρώτη φορά. Θα θυμάται μόνο τον Σπάρτα, συγγραφέα-ταξιτζή με τον οποίον επικοινωνούσε τηλεφωνικά, μα δεν ήξερε οτι μιλούσε με τον Βραχιολίδη!
Εξαπάτηση; Απρέπεια; Αντιδεοντολογία;
΄Οχι, τίποτε από αυτά τα βαρύγδουπα. Απλά ρεπορτάζ! Και μόνον ρεπορτάζ για τη δύναμη της θέλησης εκείνου που δεν λογαριάζει, που αψηφά κάθε εμπόδιο.

Η φάρσα αυτή δεν έχει προηγούμενο. Την καταθέτω.
• Το, ομολογούμενο, όμως, … “αδίκημα” παρελθούσης της εικοσαετίας , ως γνωστόν, παραγράφεται! Τέρμα ..ο Απ.Βραχ… καθάρισε!

Τι κοινόν έχει η ψαραγορά με το αστυνομικό ρεπορτάζ;

Υπάρχουν και …“πονηρές τρίτου Τύπου σχέσεις” Δημοσιογράφων

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ του Βραχιολίδη, από τις πρώτες μέρες της δράσης κατατάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα του δημοσιογραφικού κατεστημένου. Εσκιαξε, φόβισε.. Κι απορούσε. Αυτός, αγαθός, κι αμόλυντος, έβγαζε ειδήσεις.. που όμως ανήκαν σε χωράφια άλλων συναδέλφων του… Πού να ξέρει ο ταλαίπωρος, πως κάποιοι δημοσιογράφοι λαδώνονται από κάποια κέντρα…Δείτε τα παρακάτω δάφνινα και πικροδάφνινα…μαζί.

¨Ενας συντάκτης βάζει τις φωνές προς τον Βραχιολίδη:
–Εσύ νεαρέ είσαι και θρασύς. Ποιός σου είπε να ανακατευτείς με τα ψάρια; Η ψαραγορά είναι περιοχή, τομέας που ελέγχω εγώ. Μην το ξανακάνεις γιατί θά’χεις κακά ξεμπερδέματα μαζί μου!
Ως γνωστόν οι δημοσιογράφοι είναι φτηνιάρικοι καμπάνταήδες…

Ο νεαρός για μια ακόμη φορά έδειχνε να απορεί βαθέως και να ψάχνει τι σοβαρό έγκλημα διέπραξε, ώστε δύο παλαιοί συνάδελφοι, να επιζητούν την κεφαλή του επί πίνακι.
Η οργή τώρα εναντίον του ήταν διπλή. Σε ειδική παράστασή τους, ο οικονομικός κι ο αστυνομικός συντάκτης, ζήτησαν από τη διεύθυνση της εφημερίδας να “συνετήση” τον βέβηλο εισβολέα ρεπόρτερ… στα τιμάριά τους!
Η διεύθυνση τους κοίταξε και με σπάνιο ήθος και γενναιοφροσύνη τους παρατήρησε:
–Ντροπή σας, Κύριοι, να θέλετε να τα βάλετε μ΄αυτό το παιδί! Ακόμη δεν έχει δέκα μέρες παρουσία στην εφημερίδα και σας πέρασε τα γυαλιά! Σας παρακαλώ πηγαίνετε κι αφήστε τον να κάνει τη δουλειά του!
Η παράστασή τους προς συνετισμό του δεν φτούρησε. Για πρώτη φορά ο νεαρός άκουγε από το στόμα της ιδιοκτησίας (Τέσσα Λεβαντή) ‘άκουγε πως η δουλειά του ήταν τόσο σημαντική ώστε …έβαζε τα γυαλιά, αυτό το τζόβενο, σε παλαιότερους, έμπειρους συναδέλφους του! Τέτοια είναι σπάνια… δεν συμβαίνουν καθημερινά!

Εκείνο που παραξένευε, τον νεαρό ρεπόρτερ, πιότερο ήταν το “τι δουλειά είχε ένας αστυνομικός συντάκτης, με τα ψάρια και την ψαραγορά; Γιατί πια τέτοιο πάθος εναντίον του; Τι πάει να πει χωράφι στη δημοσιογραφία; Οι διάφοροι τομείς τυπική αξία έχουν. Πάνω απ΄όλα είναι πως θα βγει η είδηση, το SCOOP!

Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα στη δημοσιογραφία.
Η επιτυχία ενός ρεπόρτερ, με θέμα που ανήκει στη δικαιοδοσία αλλουνού, δημιουργεί τεράστια δυσφορία και ψυχολογικά περιπλέγματα.
Σχεδόν κανείς δεν φαίνεται να χαίρεται με την επιτυχία του άλλου. Το “θέμα”, με τα ψάρια που έβγαλε ο Απ.Βραχ.κανονικώς εχόντων των πραγμάτων, έπρεπε να το “πάει” στην εφημερίδα ο αρμόδιος συντάκτης κι όχι ο ουρανοκατέβατος νεαρός. Αυτό, κάπως, τον εκθέτει στα όμματα της διεύθυνσης..
Μην ξεχνάμε πώς κι αυτός νοιάζεται για το ψωμάκι των παιδιών του και οι φοβίες του δεν είναι άστοχες. Δηλαδή, ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα; Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ας είμαστε δίκαιοι. Και οι δημοσιογράφοι είναι ανασφαλείς, ίσως περισσότερο από τον καθένα εργαζόμενο, διότι ο Τύπος είναι κλάδος με τις συχνότερες απολύσεις… Βεβαίως μετά,… και “ξανά προς την δόξα τραβούν”,αλλά…

Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο φεουδάρχης- νομέας ενός τομέα ρεπορτάζ, πλήττεται στην ίδια του την αξιοσύνη, με την εισβολή στο χώρου του ενός νεαρού “παρείσακτου”ο οποίος – “κλέβει”- έτσι θεωρεί- δικά “του” θέματα… Ωστόσο δεν είναι μόνο η αξιοσύνη του που θίγεται, είναι και κάτι άλλο πρακτικότερο.Κλονίζεται απειλείται -έτσι θαρρεί- το πουγκί του!

Θα το δείτε αμέσως παρακάτω:
Ο νεαρός ελεύθερος ρεπόρτερ Βραχιολίδης , δεν μπορούσε να χωνέψει τον αλλόκοτο
συνδυασμό: Αστυνομικός ρεπόρτερ+ ψαραγορά! Σκέτο μυστήριο για την απειρία του!
Αλλά, επειδή ουδέν κρυπτόν υπό τον ρεπόρτερ, έψαξε και βρήκε την άκρη:

–Μην είσαι αφελής.΄Ολα τα πόστα είναι μοιρασμένα.΄Εχουν μοιρασμένη την πίττα. “ Τα πιάνουν”, όχι δεν είναι τίποτε πονηρόν, αλλά πρακτικό. Επαγγελματικοί Σύλλογοι, ΄Εμποροι, Βιομηχανοι, κι άλλοι, έχουν κόψει ένα “μηνιάτικο ποσό” προς δημοσιογράφους, για κάθε ανάγκη. Δηλαδή όταν χρειάζεται να προβάλουν κάποια θέση τους, καλούν, τον επιχορηγούμενο κι αυτός “περνάει” το μαντάτο στη φυλλάδα του. Καταλαβαίνεις, ότι δεν τους πείραξες μονάχα το “επαγγελματικό εγώ”, αλλά και την τσέπη τους”! του εκμυστηρεύτηκαν παλαιότεροι συνάδελφοί του, που έδειχναν συμπάθεια προς αυτόν. Αυτοί απήχαν στη μοιρασιά της πίττας και των τιμαρίων. ΄Ενας χρονογράφος , ή ένας συντάκτης επί της ύλης, πως να τα “πιάνουν” τάχα;

–΄Οχι δεν καταλαβαίνω, είπε ο νεανίας.
–Σιγά, εσύ, είσαι και μπουνταλάς. Θα το καταλάβεις αν σου προτείνω πως από αύριο θάχεις ένα πρόσθετο έσοδο στο 1/4 του μισθού σου, που παίρνεις τώρα, από το συλλογο των Αρτοποιών, είσαι; Πες ναί και από αύριο το κανονίζω. Κάθε μήνα θα έχεις στη τσέπη σου τόσα! Δε θα κάνεις τίποτε σπουδαίο, κάποια νέα τους, θέλουν να περνάς στην εφημερίδα που και που!
Ο νεαρός Απ.Βραχ απλά απέρριψε την πρόσταση……Τώρα μόλις άρχισε να ψιλιάζεται για τήν περίεργη αντίδραση των δύο συντακτών…Αργότερα θα καταλάβαινε γιατί το ελεύθερο ρεπορτάζ (ο πρίγκιπας όλων των ρεπορτάζ κατά τον ίδιο) ήταν σε ανυποληψία στην Ελλάδα-τότε, όχι σήμερα ευτυχώς).. Κανείς, δεν του έδινε σημασία, αν κιόλα δεν το περιφρονούσαν.. Μέ βάση το επεισόδιο με τα ψάρια, πως να τσουλήσει ο ελεύθερος ρεπόρτερ… ΄Ολα τα πόστα ήσαν ελεγχόμενα από τους άλλους δημοσιογράφους.. Πώς να πάρεις μια αποκλειστική πληροφορία από πολιτικό, θα σου βγει ο πολιτικός συντάκτης σαν φάντης μπαστούνι και θα σου κόψει τον πισινό! Να μην πουμε για τους Τραπεζίτες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, και τους άλλους οικονομικούς παράγοντες, είναι χώροι άβατοι. Ο οικονομικός συντάκτης καραδοκεί και πρέπει να έχεις την έγκρισή του για να τσουλήσει το ρεπορτάζ που επιδιώκεις να βγάλεις…
Μαύρη κι άραχνη η κατάσταση για τον ελεύθερο ρεπόρτερ γι αυτό κι εκείνη την εποχή όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Σήμερα πολλά έχουν αλλάξει και το ελεύθερο ρεπορτάζ πλέον απολαμβάνει των τιμών που δικαιούται. Και δεν ξέρουμε κατά πόσο ο Απ.Βραχ επέδρασε σ΄αυτή την αλλάγη. Σίγουρα όμως ξέρουμε πως έγραφε στα παλαιά του παπούτσια αυτά στεγανά. ΄Εμπαινε σε όλα τα δημοσιογραφικά χωράφια κι όργωνε και θέριζε αποκλειστικότητες-πλην του αθλητικού, το θεωρούσε ηλίθιότητα να ασχολείται κανείς με το τόπι που μπαίνει σε τρύπες, καλάθια, εστίες και ποιός το βάζει…-Αναγκασε τους φεουδάρχες (κυρίως τους συντάκτες των Υπουργείων, που ήλεγχαν τα πάντα, αλλά που ποτέ δεν έβγαζαν επιτυχίες, περιοριζόμενοι στις ανακοινώσεις και δηλώσεις -για όλους- των αρμοδίων των κρατικών πόστων αυτων)… να αποδεχτούν τις πρωτοβουλίες του και προ παντός να μη διαμαρτύρονται, όπως εκείνος με τα ψάρια…

ΠΕΤΣΟΚΟΨΑΝ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ: ΤΗΝ ΥΠΟΓΑΦΗ ΤΟΥ!

Το κλίμα αυτό, των φοβιών που έσπειρε ο Απ.Βραχ… με τις πρωτοβουλίες του να ψάχνει για θέματα που θεωρούσαν οι άλλοι ως αμπελοχώραφό τους, .. είχε και συνέπειες, το τίμημά τους. Βλέπετε εδώ στην αφήγησή μας, για λόγους συντομίας χρησιμοποιούμε το ΑΠ.ΒΡΑΧ… για τον Βραχιολίδη. Αυτό το συντετμημένο όνομα έχει τη δική του ιστορία.
Οι δύο συνάδελφοί του , ο οικονομικός και Αστυνομικός συντάκτης που κινήθηκαν εναντίον του… διότι ο τάλλας έμπαινε στα χωράφια τους, αλλά που η παράστασή τους προς την διεύθυνση της εφημερίδας, δεν καρποφόρησε, απαίτησαν ωστόσο κάτι άλλο: Το κουτσούρεμα της υπογραφής του!! Από ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗΣ που καθιέρωσε, ξάφνου …την επομένη ανακάλυψε ότι έγινε ΑΠ.ΒΡΑΧ…
Το θέμα της υπογραφής είναι μια εξαιρετικά ευαίσθητη λεπτομέρεια ειδικά για τους νεοεισερχόμενους στη δημοσιογραφία… Είναι η μόνη τους χαρά και ικανοποίηση… ο μισθός τους, αφού όπως είναι γνωστόν, οι νέοι στα έντυπα, δεν πληρώνονται για μεγάλο διάστημα και μόνον όταν κριθούν αξιόπιστοι…
–Ακούστε κυρία Λεβαντή (η κ. Λεβαντη τότε είχε περίπου την ίδια ηλικία με τον Βραχιολίδη.. Ανέλαβε τη διοίκηση της εφημερίδας μετά τον θάνατο του αειμνήστου πατρός της Πέτρου Λεβαντή, ..ο οποίος διατέλεσε και υπουργός και επωνομάζονταν ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!) Ποιός είναι αυτός ο Βραχιολίδης, αυτό το νιάνιαρο, που εμφανίστηκε χθες και υπογράφει ρεπορτάζ φαρδιά- πλατιά! Από που κρατάει η σκούφια του…;
–Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε… Ξέρουμε μόνο τη μέχρι στιγμής δουλειά του.. είναι καλούτσικος,-παραδεχθείτε το- δέκα ημερών ασκούμενο είναι το παιδί και… πιάνει πουλιά… πως να το κάνουμε… παρατήρησε η Τέσα Λεβαντή.
–Ακριβώς αυτό λέμε κι εμείς. Νέος είναι, γι αυτό και επικίνδυνος, να κάνει καμιά γκάφα και τότε χαιρέτα μας τον πλάτανο η σοβαρότητα της εφημερίδας…
–Εν τάξει… μην είστε υπερβολικοί… Πως να κάνει γκάφα, όταν εχω εσάς τους πολύπειρους… που αμέσως πιάνετε τις πατάτες;… Και μέχρι στιγμής ο Βραχιολίδης δεν έκανε καμιά πατάτα… Τέλος πάντων θα συμφωνήσω στην περικοπή της υπογραφής του! Παρατήρησε, κλείνοντας την κουβέντα η κ. Τέσα.
΄Ετσι μας προέκυψε το ΑΠ.ΒΡΑΧ… που όμως η κολοβή αυτή υπογραφή του ρεπόρτερ που πετούσε.. δεν κράτησε παρά μερικές εβδομάδες… Η καταιγιστική θεματολογία που κόμιζε… τσάκιζε, αφόπλιζε με αποτέλεσμα η καραντίνα να αυτοκαταργηθεί, χωρίς την παραμικρή έπέμβαση του κουτσουρεμένου ρεπόρτερ..
Το πιο χαριτωμένο: Ο πολέμιός του αστυνομικός συντάκτης, φίρμα γκαραντί και γιγάντιος ρεπόρτερ- διαπλεκόμενος μεν με τα ψάρια, …αλλά) που ήταν τότε και ανταποκριτής-αρθρογράφος των TIMES του Λονδίνοιυ… σε μια σύναξη δημοσιογράφων,σε δημοσιογραφική αποστολή στη Β. Ελλάδα, ( Ρωμαίος, Ρίζος, Δασκαλόπουλος κ.λ.π. ) και επειδή ήδη ο Βραχιολίδης ήταν αυτό που λέμε φίρμα… ο εν λόγω θέλησε να καυχηθεί. Είπε στους άλλους:
–Ο Βραχιολίδης είναι μαθητής μου στη δημοσιογραφία! Δικό μου παιδί καμάρι μου είναι!

Θράσος! Ο κυνηγός του Βραχιολίδη… ο πετσοκόφτης της υπογραφής του… έγινε ξάφνου και δάσκαλός του!
Ο Βραχιολίδης ήταν παρών στο φιλοφρόνημα, αλλά απλά χαμογέλασε… ΄Οχι πικρά ασφαλώς γιατί δεν είχε πικρίες κι όσα ανέκδοτα του συνέβαιναν τα προσπερνούσε, βασικά τα ξεχνούσε…
Πολύ αργότερα φερεται να έχει πεί:
–Στη δημοσιογραφία, δεν έχω κανέναν ΔΑΣΚΑΛΟ. Κανείς δεν μου είπε τι πρέπει και πως πρέπει να το κάνω. ΄Ημουν δάσκαλος του εαυτού μου. Μια περιπέτεια εξαιρετικά οδυνηρή… Δεν είναι εύκολο να βαδίζεις στα σκοτάδια χωρίς φανό. Δεν είχα φανούς και δασκάλους…σε κανένα τομέα…της πολυσχιδούς δράσης μου. Ημουν ο φανός του εαυτού μου!Ανέκδοτο; ΄Οπως θέλετε πάρτε το! Μέσα στη στραβομάρα μου… βάδιζα μονάχος προσπαθώντας να καταλάβω… Σίγουρα όμως απολαμβάνω πλέρια τις ευλογίες των ουρανών! Σκέτο στραβάδι ήμουν.. αλλά τσούλαγα πανάθεμά με! Μετράω 30 ειδικότητες που κατέχω… Έμαθα ακόμη και μακέτες να κάνω, … Αστα να πάνε… Κατάντησα να ξέρω πολλά αλλά… «άνευ διδασκάλου».. Ναι …ναι ακόμη και την Αγγλική την έμαθα άνευ διδασκάλου… Δεκατριάχρονος, πήγα να γραφτώ σε Φροντιστήριο Ξένων γλωσσών και την ίδια στηγμή το έβαλα στα ποδια.. διότι δεν ενέκρινα το τρόπο διδασκαλίας!
–Μωρέ εδώ κοπανάνε μυγες… Σε μια ώρα μάθημα μαθαίνουν δυό ξένες λέξεις… ενώ εγώ μόνος μαθαίνω 200 λέξεις τη μέρα.. ΄Οχι είπα… Δεν έχω καιρό για χάσιμο… Και δεν ξαναπάτησα…

Ε, τι να πω τώρα για τους ισχυρισμιούς του Ν.Σ. ως δασκάλου μου… Επειδή σέβομαι και τιμώ την δημοσιογραφική του οντότητα απλά χαμογελάω…Τον αγαπούσα-έστω ..θαύμαζα… ακόμη κι όταν δεν το ήξερε. Είχε δε την ικανότητα να μεταδίδει ανταποκρίσεις σε αθηναϊκές εφημερίδες ταυτόχρονα σε 4 συνομιλητές του και να ξέρει..-πατρακαλώ σε ποιά παράγραφο σταμάτησε στον καθένα και συνέχιζε ακάθεκτος! Φαινόμενο ο Ν.Σ.
Σαν μεγάλος- έστω τοπικός της Σαλονίκης- δημοσιογράφος… ο Ν.Σ. είχε νταραβέρια με γαλωνάτους της εξουσίας… Με εισαγγελείς, μεγαλοδιοικητές της Αστυνομίας κ.λ.π. Ποτέ όμως δεν έμαθε πως εγώ του πήγαινα τον καφέ στο γραφείο του (13 χρονος γαρ, αλλά με οξυτάτη παρατηρητικότητα) Ανώτερου Διοικητή Αστυνομίας Μακεδονίας και Θράκης. Ναι διετέλεσα καφετζής… για να μάθω αργότερα πως τελικά η δημοσιογραφία είναι ..καφετζηλίκι! Έίναι ό,τι προστάζει το αφεντικό, ο ιδιοκτήτης του εντύπου..Βαρύ γλυκό, μέτρο και στη μέση κρύο… Και λογικό-δικό του είναι το μαγαζί- και παραλογικό συνάμα…΄Ετσι κατάντησα -ευτυχώς- κι εγώ …ΕΚΔΟΤΗΣ εφημερίδας και πολλών άλλων εντύπων»…Να κάνω δηλαδή τον καφέ όπως εγώ τον ήθελα…

Για το “δαιμόνιο” του Βραχιολίδη κυκλοφορούν πολλοί μύθοι. Λέγεται ότι πέταξε με τις κλωτσιές έξω από το ασανσέρ έναν υπουργό ΄Αμυνας, (Mιχάλης Παπακωνσταντίνου, θείος του μετέπειτα υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου) αλλά δεν είναι έτσι.

Του έκανε μια από τις γνωστές πλάκες του.Μα δεν τον πέταξε!
Ο ανελκυστήρας του ιστορικού ξενοδοχείου ΜΕΤΙΤΕΡΑΝΕ ήταν φίσκα.. Τελευταίος τρέχει να μπεί ο Παπακωνσταντίνου. Το φρενάρει ο Βραχιολίδης…
–Ε, κύριος που πάτε, …εδώ είναι ασανσέρ για ανθρώπους… τι δουλειά έχετε; Εσείς είστε υπουργός…!

Μιά άλλη φορά ,καμιά δεκαριά δημοσιογράφοι- γνωστότατα ονόματα σήμερα- φθάνουν στη Θεσσαλονίκη με αποστολή και ζητάνε δωμάτιο σε ξενοδοχείο.

–Δυστυχώς δεν έχουμε δωμάτια , είπε ο ρισέψιονιστ!

–Εγώ λέγομαι Βραχιολίδης, ούτε για μένα έχετε; πετάχτηκε από την δημοσιογραφική ομάδα ο Βραχιολίδης.

Κι αυτομάτως βρέθηκαν δωμάτια για όλους τους δημοσιογράφους ! Τέτοια πράματα!

Οι άλλοι, διαπρεπείς Αθηναίοι ρεπόρτερς, όπως ήταν φυσικό ξαφνιάστηκαν, δεν μπορούσαν να το χωνέψουν πως βρήκαν δωμάτιο απλά με τη χρήση του ονόματος του νεαρού (24-25 ετών) τότε Βραχιολίδη.

΄Ηταν απλό, εκείνη την εποχή ο Βραχιολίδης ήταν ο ρεπόρτερ που κυριολεκτικά σάρωνε στον Τύπο της Θεσσαλονίκης και γενικότερα της Β.Ελλάδας, με τις ανταποκρίσεις του από την Αθήνα.

Για να κυκλοφορεί μεταγενέστερα το ανέκδοτο: “ Ο Βραχιολίδης μόνο κάθε Σάββατο δίνει αυτόγραφα”..Τέτοια ήταν η ακτινοβολία του. Ο Δημ. Ψαθάς, ο Π. Παλαιολόγος κι άλλοι γίγαντες της δημοσιογραφίας συχνά στα χρονογραφήματά τους, σχολίαζαν τα όσα έβγαζε στο φώς ο Βραχιολίδης.

Και να μην ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη, δεν υπήρχε τηλεόραση. Απλά έντυπος δημοσιογραφία, της οποίας ο αντίκτυπος ήταν καθοριστικός, τόσο πολύ ώστε δείτε και το επόμενο:

Ο Βραχιολίδης πάει ξανά στη Σαλονίκη προσκεκλημένος του Φεστιβάλ Τραγουδιού και με τη γυναίκα του κάθεται σε γνωστό εστιατόριο της παραλιακής λεωφόρου.Δίπλα σ΄ένα κάθισμα τοποθετούν το πόρτ-μπεμπέ, με το τρίμηνο κανακάρη τους να κοιμάται.΄Ομως πάνω από το πόρτ-μπεμπέ, τοποθετεί μια εφημερίδα.(κομβικό στοιχείο).

΄Ερχεται το γκαρσόν, παίρνει την παραγγελία, αλλά κοντοστέκεται κι ευγενικά ρωτάει:

–Εσείς πρέπει να είστε ο κ. Βραχιολίδης… μήπως κάνω λάθος;

Κόκκαλο οι Βραχιολιδαίοι.

–Λάθος δεν κάνετε, αλλά πως ξέρεις ότι είμαι αυτός που υποπτεύεσαι;

–Μα είναι απλό Κύριε… Από το πόρτ-μπεμπέ!

–Τι έχει το πόρτ-μπεμπέ;…

–Μα εσάς! Δεν γράψατε πριν καιρό στη στήλη σας, στον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΡΡΑ, ότι το παιδί σας …κοιμάται μόνον όταν έχει δίπλα του μια εφημερίδα; Ετσι κατάλαβα ότι είστε ο Βραχιολίδης!
Απίστευτο!

Ναί τόσο πολύ ο κόσμος τότε κρέμονταν από τις εφημερίδες, ώστε και οι σερβιτόροι να αναγνωρίζουν τον δημοσιογράφο από… το πόρτ-μπεμπέ! Ρουφιόταν οι εφημερίδες και οι αναγνώστες πρόσεχαν ακόμη και τέτοιες λεπτομέρειες… ΄Ενα απλό σημειωματάκι είχε γράψει στην καθημερινή στήλη του ΕΔΩ ΑΘΗΝΑΙ… με μια φωτογραφιούλα του μπόμπιρα μπερδεμένο μέσα σε εφημερίδες ,( ένας μπόμπιρας που τελικά εγίνε κι αυτός δημοσιογράφος)κι έφθασε αυτό να αποτυπωθεί στον ξύπνιο σερβιτόρο που έκανε… ένα σωρό συνειρμούς ώστε να αναγνωρίσει… τον δράστη! Προφανώς όμως, η ευστοχία του θα βοηθήθηκε κι από τη φάτσα του ρεπόρτερ, που όπως λέμε κι αλλού ήταν ο πιο πολυφωτογραφημένος δημοσιογράφος της προτηλεοπτικής εποχής …

Μια άλλη φορά πρόσφερε τσιγάρο- ο Βραχιολίδης-στη νεαρή τότε βασίλισσα της Ελλάδας,΄Αννα-Μαρία, αλλά επενέβη ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος και είπε ότι “ Η Μεγαλειοτάτη δεν καπνίζει…”

Δυό μέρες αργότερα ο Βραχιολίδης διέψευδε τον Βασιλέα. Αποκάλυψε ότι η …Μεγαλειοτάτη καπνίζει…! Φρικτό! ΄Εκτοτε όλοι οι ανακτορικοί, βλέπανε τον Βραχιολίδη… και φεύγανε δέκα μίλια μακρυά του…

Τι είχε συμβεί; Απλά ο …”διεστραμένος ρεπόρτερ”- Όλοι οι ορίτζιναλ ρεπόρτερς έχουν τέτοιες διαστροφές- του την είχε φυλαγμένη του Βασιλέως.Εισέβαλε -μοναδικό, ή από τα πλέον μοναδικά και σπάνια- ο Βραχιολίδης, μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα, την βασιλική και ανακαλύπτει και αποτσίγαρα-με κραγιόν κατακόκινο–…΄Οπερ έδει δείξαι!..Τι παραμύθια μας λέει ο Βασιλιάς πως τάχα μου η Αννα-Μαρία, …δεν καπνίζει!
Η όμορφη Βασίλισσα ΄Αννα- Μαρία όντως καπνίζει! Δεν χρειάζονταν και μεγάλη φιλοσοφία για να καταλάβει.Ο ρεπόρτερ …χτύπησε στο σταυρό! Έκανε διάνα! Για μια ακόμη φορά!
Η «βασιλική κρεβατοκάμαρα», παρεπιπτόντως, ήταν ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ της Δράμας… έτσι;

Την επισήμανση ότι όντως η βασίλισσα καπνίζει τη γράφει στη ΒΡΑΔΥΝΗ και σε άλλες εφημερίδες και γίνεται το σώσε, όπως ο καθείς μπορεί να αντιληφθεί.
Σιγά όμως την είδηση… για ένα τσιγάρο! Μα είμαστε σοβαροί;

Ο ρεπόρτερ Βραχιολίδης έχει απάντηση:

“–Σαφώς και η περίπτωση είναι αστεία.Για γόπες πια θα μιλάμε; Δεν επιθυμούσα,ούτε λογιζόμουν να διαψεύσω τον ΄Ανακτα.Απλά μου έλαχε.Δεν ξεχωρίζω τα γεγονότα. Μικρά ή μεγάλα είναι για μένα ίδια.Είναι είδηση! Τέρμα! Αλλά μην ξεχνάτε, ότι παγκοσμίως, ειδικά οι βασιλείς αποτελούν μόνιμο στόχο του Τύπου κι όπως και να το κάνουμε, η λεπτομέρεια του τσιγάρου θα έκανε πάταγο τουλάχιστον στηνβασιλευόμενη Αγγλία! Και συνεχίζει:

Μια φορά έβαφα τα παπούτσια μου σε ένα “λούστρο” εκεί στο Οφθαλμιατρείο Αθηνών, επί της Πανεπιστημίου. Κουβέντα, στην κουβέντα έκανα τον λούστρο-βαφέα υποδημάτων – πρωτοσέλιδη είδηση. Γιατί; Αυτός ο ταπεινός ήταν και …μέντιουμ!Λούστρος και Μέντιουμ; Αμ να που βγήκε θεματάκι!! Τέτοιος ήταν… Μέγας ο Απ.Βραχ- το επαναλαμβάνουμε αυτό… όχι για να το εμπεδώσετε… αλλά γιασ να κάνετε τις αναγκαίες συγκριτικές, ωστε ευκολότερα να κατανοείτε … αυτά που διαβάζετε! Δημιουργούσε ο ίδιος ο ΑΠ.ΒΡΑΧ. γεγονότα!Από το τίποτε… από κει που κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί!
Η είδηση δεν έχει μεγέθη.Μικρά ή μεγάλα. Η είδηση δεν διαβαθμίζεται! Ό,τι νάναι, αλλά να είναι είδηση!

«Για την ακρίβεια, επισημαίνει, κάθε άνθρωπος είναι φορέας του ιού της είδησης, του γεγονότος, του σπάνιου, απλά δεν το ξέρει…»
Χρειάζονται , λέμε εμείς, ρεπόρτερς τύπου Βραχιολίδη για να βγάζουν την είδηση! Γι αυτό, τώρα στα γεράματά του, είναι μόνιμα θυμωμένος με τους σημερινούς ρεπόρτερς.
–Μα είναι στραβάδια, σκούζει, ή τεμπέληδες ή πάσχουν από δημοσιουπαλληλική χρόνια νόσο… Η ζωή κοχλάζει κι αυτοί πέρα βρέχει…ενώ δίπλα τους ανταρίζουν οι ουρανοί. Μα κάθε άνθρωπος, στό Θεό σας πια, είναι και είδηση… Μη…μη…μη… όχι άλλο δεν αντέχω τη σημερινή κατάντια, τη καταχνιά του ρεπορτάζ, ενώ η ευλογία είναι διάχυτη στον περίγυρό μας!»

Μια και πήραμε φόρα να και ένα ακόμη απίθανο… επίσης ΜΟΝΑΔΙΚΟ,-μα μόνο μποναδικά κι απίστευτα γράφουμε- διότι δεν ξέρουμε -αν και είμαστε ξερόλες…- αν έχει ξανασυμβεί επί γης! Ιδού:

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ

Ο μακαρίτης Θαλής Δίζελος υπήρξε διευθυντής Σύνταξης πολλών αθηναϊκών εφημερίδων… έκανε το αδιανόητο!
–Ρε Βραχιολίδη έχω πολλές απορίες για σένα…Δεν ξέρω πως τα καταφέρεις να έχεις τόσα αποκλειστικά…θέματα… Θα πεθάνω και δεν θα το μάθω…

–Ρε Θαλή, νομίζεις ότι σάμπως ξέρω κι εγώ; παρατήρησε ο Βραχιολίδης.

–Θέλω να μου κάνεις μια χάρη …Στην επόμενη αποστολή σου, θέλω να με πάρεις για βοηθό σου!.. ΄Ετσι για να καταλάβω πώς κάνεις ρεπορτάζ, δέχεσαι;

–Και δεν έρχεσαι; Αλλά δεν εγγυώμαι ότι θα καταλάβεις. Το ρεπορτάζ είναι απρόοπτο. Για να βγεί ζουμερό χρειάζονται πολλά.Κυρίως η εκτίμηση των συνθηκών της συγκεκριμένης στιγμής που γεννιέται το γεγονός.Δεν υπάρχει συνταγή. Βλέπεις, κρίνεις κι αποφασίζεις προς ποιά μεριά θα γύρεις. ΄Εχει μεγάλο ρίσκο το ρεπορτάζ…

Και συνέβη αυτό το απίστευτο…διευθυντής (πάντα είναι ιερά τέρατα οι διευθυντές εφημερίδων) εφημερίδας, να πάει …βοηθός του υπαλλήλου του ρεπόρτερ!

Το ρεπορτάζ βγήκε κι αποκλειστικό, όπως ο Βραχιολίδης ήξερε. Το συνυπέγραψαν. Κι ο Θαλής Δίζελος είχε να το καυχιέται… έως τα στερνά του.Καλό παιδί…κομμουνιστής, αλλά πάντα διευθυντής σε δεξιές εφημερίδες…

Δεν είναι βέβαιο καθόλου αν κατάλαβε πώς ο Βραχιολίδης … έκανε ρεπορτάζ.

Γιατί κάποιους τους κάνουνε διευθυντές εφημερίδων; Ποιός ξέρει;…(αν κι εμείς ξέρουμε)! Ο Θαλής, ΟΛΟΙ οι Θαλήδες, που διευθύνουν εφημερίδες είναι άκαπνοι από ρεπορτάζ… Και επειτα απορρούν γιατί οι εφημερίδες πάνε κατά διαόλου!-Αυτό σαν παρένθεση αναγκαία! Συνεχίστε…
Μα ατυχώς τόσκασε σύντομα από τη ζωή ο Θαλής Δίζελος! (Πετρελαιά… τον αποκαλούσε ο Απ.Βραχ.)
Ναί μεν δε … αλλά. ΄Οντας ο Δίζελος διευθυντής της ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ… ξάφνου ο ΑΠ.ΒΡΑΧ… του ζητάει δουλειά…
Ο Θαλής… τον αποπέμπει… ευγενώς και περιπαθώς! Καλό… «φίλος τον φίλο… εν κινδύνοις γιγνώσκει…» Τρίχες!… Φαίνεται!.. Ούτε καν ο Θαλής , ο βοηθός του… τον ήθελε στην εφημερίδΑ που διεύθυνε!

**Να πούμε, τι να πούμε; Ο Βραχιολίδης δεν περιγράφεται. Είναι απερίγραπτος.
Απρόβλεπτος. Γι αυτό κι εδώ πολλά τα βάζουμε ανάκατα, όπως μας λαχαίνουν τα καταχωνιασμένα κιτάπια του,όπως μας προκύπτουν οι αφηγήσεις ανθρώπων που τον ξέρουν, όπως τελικά βυθοσκοπούμε σε δικά του σκόρπια κείμενα… ΄Ετσι τσαπατσούλικα… όπως άλλωστε ο σοβαρός Μπάμπης Κλάρας (αδέρφι του Άρη Βελουχιώτη) το επεσήμανε εγκαίρως! Τσαπατσούλης ο Βραχιολίδης! Τσαπατσούληδες κι εμείς; Γιατί όχι…;
–Το παν είναι το ζουμί…η ουσία… Οι περικοκλάδες δεν μ΄ενδιαφέρουν! Συγχωρώ, καταννοώ, κι αποδέχομαι τις όποιες ανορθογραφίες… δεν ασχολούμαι με το δένδρο… το δάσος μ΄απασχολεί» συνήθιζε να λέγει ο Απ.Βραχ.

Και το απίστευτο, επίσης μοναδικό:

΄Ολοι τον παραδέχονταν-παραδέχονται- μα και όλοι δεν τον ήθελαν στη δούλεψή τους. Ακόμη προχθές «έστειλε» μια ιδέα στον συντοπίτη του (από τον ΄Εβρο είναι) γνωστό τηλεοπτικό Νίκο Χατζηνικολάου, που συνδέονται με αλληλοεκτίμηση, η οποία και απορίφτηκε μετά τιμών κι άλλων κολακευτικών εξαπτερήγων..βασικά λόγω…οικονομικών δυσχεριών!
Κι ο τάλλας ο μεγάλος ρεπόρτερ… αποσκοπούσε, με την ιδέα του…στην οικονομική χορηγία-ανάταση της εφημερίδας του.!!
Συνεπώς μην ψάχνεστε… Όταν απορρίπτεται ένας Βραχιολίδης… μετά απλά ΒΡΑΣΕ ΟΡΥΖΑ!

Αχ αυτό το ρύζι….. ΄Ενα από τα πρώτα ρεπορτάζ του ρεπόρτερ αυτού, ήταν και το ΡΥΖΙ…
Πήρε σβάρνα τα διάσημα πια Λάδαδικα… της Σαλονίκης κι όπου έβλεπε μαγαζί με ρύζι… άρχισε να πυροβολεί με τις ερωτήσεις του. ΄Ενα μάτσο οι πληροφορίες που σύλλεξε… έβγαζαν πολλές ειδήσεις. Δεν μπορούσε -λόγω απειρίας να το συνειδητοποιήσει- Τις έκανε ρεπορτάζ… που ώφειλε όμως …να κάνει ο οικονομικός συντάκτης της εφημερίδας….

Μόλις το ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε, ο Τυπάκος αυτός τσίνησε! Είναι ένας από τους δύο… που λέμε κάπου αλλού, και ζήτησε την αποπομπή από την εφημερίδα αυτού του νιόφερτου συντακτάκου… που έμπαινε θρασύτατα στα δικά του χωράφια! Ηλίας Κύρου πρέπει να λέγεται, σπουδαίος και επιφανής στην κοινωνία της Σαλονίκης , ο οποίος είχε το χούγι… να προαναγγέλει τα άρθρα του στην καφετέρια του ΦΛΟΚΑ μεταμεσονυκτίως , εκεί γωνία Τσιμισκή κι Αγ. Σοφίας !
Ο ατυχής δημοσιογραφάκος, ανυποψίαστος ότι έπλεε στα βαθειά των μεγάλων ειδήσεων… δεν καταλάβαινε… Οι άλλοι , οι παλαιότεροι ξέρανε την επικαιρότητα. Το ρύζι τότε, ήταν στην επικαιρότητα … Αυτός, ρωτώντας τους μαγαζάτορες των Λαδάδικων, σύγκέντρωσε κομβικές πληροφορίες, αγνοώντας τη βαθύτερη σημασία τους. Η δημοσίευσή τους αναστάτωσε τον αρμόδιο συντάκτη…
–Από πού μας ξεφύτρωσε αυτό το μπάσταρδο… και μπαίνει στα δικά μου χωράφια…; (από τη μια έχουμε τα …ψάρια και τώρα τα ρύζια… Τα κομμωτήρια,..άρα σε ποιό χωράφι ανήκουν;
Ναι …τότε … οι δημοσιογράφοι, είχαν νοοτροπία τσιφλικάδων! (Και σήμερα βέβαια… γι αυτό και έχουμε τόσο νταήδες… Ρε Τράγκα κόψε πια το θέατρο! Αδηλος θαυμαστής του Βραχιολίδη είσαι… Αλλά αυτός δεν ήταν θεατρώνης!
Οπότε , εύλογα ο Αστυνομικός (με τα ψάρια) και ο οικονομικός, λόγω …ρυζιων) συντάκτης επεζήτησαν την άμεση καρατόμηση του αθλιέστατου εισβολέα στα χωράφια τους, Βραχιολίδη…αγνώστων λοιπων στοιχείων!
Το ρύζι… το θυμάται ακόμη και σήμερα και χαμογελάει ο Απ.Βραχ… … με κατανόηση….
Είπαμε ότι είμαστε «τσαπατσούληδες» -εμείς η ομάδα υπό τον ΣΤΕΛΙΟ ΔΑΛΑΜΑΓΚΑ-.. που ΞΥΝΓΡΑΦΕΙ αυτό το …ΠΟΝΗΜΑ και πονεμένο δημοσιογραφικό ρομάντζο! Δηλαδή από τον όγκο των των πληροφοριών που έχουμε για τον Βραχιολίδη, βάζουμε ότι μας έρχεται βολικό … στη στιγμή αυτή!!!. Δεν μπορούμε να κάνουμε σύνθεση… ΚΑΤΑΧΩΡΟΎΜΕ ΕΔΏ ,ό,τι μας έρχεται…. Συμπαθάτε μας … αλλά ακολουθούμε …τις τσαπατσούλικες-κατά Μπάμπη Κλάρα- πρακτικές Βραχιολίδη… Στο φινάλε,. θα έχετε ΠΛΗΡΕΣΤΑΤΗ ΕΙΚΟΝΑ!

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΑΡΙ ΤΡΩΕΙ… ΤΟ ΜΙΚΡΟ! ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟΝ ΔΙΩΞΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ… «ΗΜΕΡΑ»

Ο νεαρός ρεπόρτερ, που δεν ήθελε να τον “θάψουν”,τελικά δεν γλύτωσε την απόλυση!
Το ρητόν:
“Το μεγάλο ψάρι, τρώει το μικρό” εξακολουθεί να ισχύει.

Συμβαίνουν και τέτοια στη δημοσιογραφία και δεν αφορούν ασφαλώς όλους τους λειτουργούς της. Υπάρχουν δημοσιογράφοι ανένδοτοι, που κυκλοφορούν με τριμένα, φθηνά ρούχα, αλλά λάμπουν από εκτυφλωτικό ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΌ φως.

Παρά τα αρνητικά, περίεργα κι ακατανόητα που του προέκυψαν εξ αιτίας της απειρίας του, η ιστορία έβγαλε και τα εξής θετικά:
1-Τη πλήρη συμπαράσταση της διεύθυνσης της εφημερίδας του.
2- Τις φιλικές συμβουλές άλλων, μη κυκλωματικών παλαιοτέρων συναδέλφων του.

–Πρόσεξε νεαρέ, επειδή είσαι καλή πάστα σε συμβουλεύω αν δεχτείς από δω και στο μέλλον, ανάλογες επιθέσεις από συναδέλφους, θα χαρώ να τους κατεβάσεις μια καρέκλα στο κεφάλι! Είναι θρασύδειλοι. Καλοί δημοσιογράφοι, μα θρασύδειλοι! Μην τους αφήσεις να σου πάρουν τον αέρα. Τράβα ,έχεις στόφα ΜΕΓΆΛΟΥ ρεπόρτερ. Δεν πιάνεσαι!

Δεν χρειάστηκε ο ΑΠ.ΒΡΑΧ να κατεβάσει καμιά καρέκλα, όταν επαναλήφθηκαν παρόμοιες παραστάσεις. Απλά κοπάναγε με τη γροθιά του το τζάμι του γραφείου του- που το έκανε θρύψαλλα- και οι άλλοι πλέον δεν τον ξαναενόχλησαν. Είχαν να κάνουν με θεατρίνο νταή…αν και για την ιστορία πρέπει να ομολογήσουμε πως ο πατέρας του θάφτηκε με το προσωνύμι… ΝΤΑΗΣ… Από μιά άποψη ο Απ.ΒΡΑΧ ήταν στην ουσία νταής… Δεν άφηνε σε όλη του τη ζήση να του κουνηθεί μύγα… Μέχρι και στα 70 του πλακωνότανε στο ξύλο με όποιον τον προκαλούσε αλόγως κι αναιδώς. Δεν ωρωδούσε σε τίποτε. Το έχει δηλώσει άλλωστε τουλάχιστον στα τηλεοπτικά κανάλια. Εμείς δε που τον ξέρουμε, λέμε απλά πως έτσι είναι το σκαρί του…Ευθικτος, ανυπότακτος και άγριος μαχητής.Δεν πισωπατεί.

ΠΗΓΑΙΝΕ -ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΓΙΑΤΙ- Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΒΑΣ.ΒΑΣ. ΝΑ ΤΟΝ ΘΑΨΕΙ… ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΝ ΑΠΕΛΥΣΕ!

Αργότερα, ήδη ρεπόρτερ αναγνωρισμένος, ήρθε σε σύγκρουση με τον διευθυντή σύνταξης μιας άλλης εφημερίδας, ο οποίος για δικούς του λόγους, έριχνε στο “συρτάρι” κομμάτια του κι αν τα δημοσίευε οπότε έκρινε, τα έβαζε χωρίς το όνομά του Απ.Βραχ..

Μια, δυό -τρείς “του κλέφτη”, ο Απ.Βραχ ζητάει το λόγο αυτής της συμπεριφοράς.
–Διευθυντής δεν είμαι; Κέφι μου, λοιπόν, είναι να κάνω αυτό που εγώ θέλω, του είπε ο Διευθυντής Σύνταξης! ( ήταν ο μακαρίτης Βάσος .Βασιλείου, καλός πολιτικός συντάκτης.)

Εκεί ο ρεπόρτερ παίρνει τις ανάποδές του και του λέει:
–Να κάνετε κ. διευθυντά ότι σας γουστάρει, αλλά αν σας πέρασε η ιδέα πως μπορεί να θάψετε το άστρο μου, σε γελάσανε… Κανείς δεν γεννήθηκε που να τολμήσει κάτι τέτοιο!
Το άστρο μου θα το πάω εκεί που θέλω εγώ. Η δουλειά μου δεν κλείνεται σε κανένα συρτάρι! είπε αποφασιστικά ο Απ.Βραχ.
–Λες βλακείες! Μπορώ να ζητήσω την απόλυσή σου εδώ και τώρα από την ιδιοκτησία! αντέτεινε ο διευθυντής.
–Να το κάνετε, μα δεν θα σας αφήσω να με θάψετε!

Ο διευθυντής απαίτησε την απόλυσή του. Ο εκδότης υποτάχτηκε στην αξίωσή.

Ο δε ρεπόρτερ παρατήρησε προς τον Τζώρτζη Αθανασιάδη εκδότη της ΗΜΕΡΑΣ, που του ανήγγειλε: «λυπούμαι κ. Βραχιολίδη αλλά απολύεστε»:
–΄Οχι μη λυπάστε, κύριε, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό! Ξέρετε πως έχω όλα τα δίκαια με το μέρος μου. Απολύομαι εγώ επειδή δεν μπορείτε να απολύσετε τον διευθυντή σας! Και γιατί εξάλλου να τον απολύσετε; ΄Ένα εύλογο αίτημα υπέβαλα. Να μην καταχωνιάζει τα ρεπορτάζ μου!..

ΕΙΠΑΝ:

Πολλοί λένε κατά καιρούς, πολλά για τον Βραχιολίδη, αλλά εμείς ανακαλύψαμε κι αυτά τα δύο, άγνωστα, που ούτε καν θυμάται ο ίδιος, ο Απ.Βραχ!

Η μία «γνωμάτευση» προέρχεται από τον Μπάμπη Κλάρα, αδελφό, του πολύφημου Αρη Βελουχιώτη, έναν σημαντικό δημοσιογράφο και στοχαστή κι αρχισυντάκτη της παλιάς και ένδοξης ΒΡΑΔΥΝΗΣ της Δεξιάς.. που όμως είχε αρχισυντάκτη.. τον αδερφό του Αρχικομμουνιστή και ευκλεή ΑΡΗ.. των Βουνών! Δεν είναι χαριτωμένο;
Ο Μπάμπης Κλάρας,αντίθετα με τον σκληροτράχηλο ΑΡΗ, ήταν ένας ήπιος, αθόρυβος και γλυκός, πνευματικός άνθρωπος.

ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΛΑΡΑΣ

Αδελφός του ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ, αρχισυντάκτης της ΒΡΑΔΥΝΗΣ:
«–Αυτόν τον Βραχιολίδη τον θέλω όπωσδήποτε στο συντακτικό προσωπικό.. Είναι πολύ καλός… έστω κι αν πληρώνουμε άλλους δύο συντάκτες δίπλα του, να τον παρακολουθούν… Είναι απρόβλεπτος… Κυρίως χρειάζεται προσοχή στο γράψιμό του… είναι απρόσεκτος… αλλά μεγάλο λαγωνικό.. ΄Όχι ότι δεν γράφει καλά, παραγράφει μάλιστα… αλλά είναι τσαπατσούλης…»

ΤΑΚΗΣ ΨΑΡΑΚΗΣ συγγραφέας εκδότης κι αρχειοφύλαξ του παλιού ΕΘΝΟΥΣ: « Βραχιολίδη ξέρω ότι είσαι ακτύπητος, μεγάλος ρεπόρτερ, αλλά εγώ δεν θα διακινδύνευα να σε προσλάβω στην εφημερίδα μου… Είσαι απρόβλεπτος. …»
Κι ο Βραχιολίδης ατάκα καρφωτός… « Αν εσύ και κάποιοι άλλοι υποδύεστε τον δημοσιογράφο ειλικρινά δεν το είχα προβλέψει ούτε εγώ ο… απρόβλεπτος…»

Αλλά και ..αστροναύτης κατά τον μεγάλο ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΒΑΦΑΚΗ

Σε χρονογράφημά του στην ΗΜΕΡΑ το 1964 ο σπουδαίος δημοσιογράφος Χρήστος Καβαφάκης αποκαλεί τον Βραχιολίδη » αστροναύτη» δης δημοσιογραφίας . Δείτε το χρονογράφημα, ελπίζουμε να διαβάζετε: