ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ-ΜΟΝΑΔΙΚΑ -ΑΣΥΛΛΗΠΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΝ ΝΟΥ
ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΑΤΙΡΙΚΗ ΓΕΛΟΙΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Τί είναι; Μια άλλη εκφραστική εκδοχή του παλαιού,ιστορικού πολιτικού σκίτσου.Διαφέρει ως προς την αληθοφάνεια… Εξαπατά, επειδή στηρίζεται στο φωτογραφικό ντοκουμέντο…Είναι πιο πειστικό και εξοντωτικό. Η φωτογραφία μεταπλάθεται κατά τα γούστα του γελοιογράφου.
Το κλασσικό παλαιό πολιτικό σκίτσο, το οποίο και σήμερα συνεχίζει να ανθεί έγραψε περίλαμπρη ιστορία στην ελληνική δημοσιογραφία. Μπορείτε να βρείτε θαυμάσιες λεπτομέρειες για το πολιτικό σκίτσο στο δικό μας εδώ ΑΛΜΑΝΑΚ Ελλήνων δημοσιογράφων . Ψάξτε, αν έχετε περιέργεια. Εμείς στη σελίδα αυτή θα αναφερθούμε στην γελοιοφωτογραφία, όνομα που μάλλον εμείς πρώτοι δώσαμε στο είδος.
Ιστορικά πρέπει μάλλον o Ap.Brax. να είναι πρωτοπόρος στο είδος. Λέμε μάλλον, διότι κάπου εκεί στις αρχές τις δεκαετίας 1960 είχε βγεί ένα σατιρικό φύλλο, που κυκλοφορούσε τα απογεύματα κυρίως στην περιοχή της Ομόνοιας, κι είχε απήχηση.Ανάμεσα στις σελίδες της είχε κάποιες γελοιοφωτογραφίες αλλά σε πρωτόγονο στάδιο. Το είδε,του άρεσε και το μιμηθήκε σε πιο εξελιγμένο επίπεδο. Κι είχε επίσης τεράστια απήχηση…
Δύο είναι τα μυστικά της γελοιφωτογραφίας – α) φωτογραφία με καλό κολλάζ β) Η πειρακτική έξυπνη λεζάντα ώστε το όλο σκηνικό να φαίνεται αληθοφανές και να προβληματίζει τον αναγνώστη, …αν τα πράγματα είναι έτσι. Δημιουργεί σύγχιση στην πολιτική… και να μη ξεχνάτε ότι ήσαν καιροί χούντας… Αλλά τόλμησε ΄Οπως πάντα άλλωστε.
Μετέπειτα εμφανίστηκε το ΠΟΝΤΙΚΙ κατ΄απομίμιση του Γαλλικού ΚΑΝΑΡ…Έκρινε να υιοθετήσει και τις δικές του γελοιογραφικές εξάρσεις και πολλάκις – στα πρώτα τεύχη του τουλάχιστον… αντέγραφε τα κατασκευάσματα του Απ.Βραχ.!
Σήμερα τόσο το πολιτικό σκίτσο όσο και η γελοιφωτογραφία… συνεχίζουν να καλπάζουν. Βέβαια και στις δυό περιπτώσεις χρειάζεται κέφι… φαντασία… έξαρση. Σήμερα με την επέλαση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας τα πράγματα της φωτογραφικής παραποίησης γίνονται αριστοτεχνικά και σπαρταριστά… και τελειότερα …
–Διότι εμείς, λέει, όταν στήναμε μια γελοιοφωτογραφία… ψαλλιδίζαμε, ψάχναμε να βρούμε «κεφάλια» στις ίδιες διαστάσεις με την προς ανάπλαση φωτογραφία που επιλέγαμε. Χιλιάδες τα κεφάλια… ποιό όμως θα ταίριαζε στα μεγέθη που είχαμε μπροστά μας; κ.λ.π…. πολλά κ.λ.π..
Το σημείωμα αυτό γράφεται για πρώτη φορά …είναι ανέκδοτο… και διότι ότι κανείς δεν έχει ασχοληθεί με το σημαντικό αυτό τομέα του Τύπου. Και την αφορμή μας την έδωσε ο καλός συνεργάτης μας ΜΑΡΙΟΣ -designer- που μας έφτιαξε τον Σημίτη …αρκούδο-λαμόγιο. Το χαρήκαμε και τον ενθαρρύναμε να συνεχίσει. Σημειώνουμε επίσης πως η γελοιοφωτογραφία έχει μεγάλη πλάκα και αληθοφάνεια… Πολλοί μπλογκερς ασκούνται με εξαιρετική φαντασία στο άθλημα. Προσπαθείστε κι εσείς… Εμείς,πρωτοπόροι γαρ θα χαρούμε τις εξαρσεις σας.
Στη σελίδα αυτή θα δείτε αρκετές γελοιογραφίες -εποχής 1970- πριν ή και μετά… …
Μέχρι και ο Μάο Τσε-Τουγκ…διαμαρτυρήθηκε
Η δημοσιογραφία είναι πολύπλαγκτη,πολύτροπος και πολυτεμαχισμένη σε επί μέρους ειδικότητες. Με την ταχύτητα της αυξανόμενης γνώσης, κυρίως στον τελευταίο μισόν αιώνα, αυτό είναι φυσικό. Σήμερα δεν διανοείται ο αρθρογράφος να κάνει τον δικαστικό ρεπόρτερ.. ΄Η ο αθλητικογράφος να κάνει πολιτικό ρεπορτάζ. Λογικό φαίνεται αν και ο Βραχιολίδης είναι της άποψης πως ο δημοσιογράφος οφείλει να είναι παντογνώστης και πανεπιστήμων, όπως συνέβαινε σε παλαιότερες εποχές με τα ιερά τέρατα της δημοσιογραφίας. Ο Βραχιολίδης, εκμεταλλευόμενος τις ραγδαίες εξελίξεις φρόντισε να ασχοληθεί με όλα τα είδη του δημοσιογραφικού λόγου- να θητεύσει σε όλες τις ειδικότητες. Είναι ίσως ό μόνος που ξέρει και διακονεί το Α & το Ω στη δημοσιοραφία. Υπάρχουν επαγγελματίες δημοσιογράφοι που πέραν από την παράδοση του χειρογράφου τους, δεν ξέρουν τίποτε άλλο, από ποια στάδια θα περάσει το κείμενο τους έως ότου βγει στο φως της δημοσιότητας.Ο Απ. Βραχ έφθασε ακόμη να εξελιχθεί και σε καλόν μακετίστα…σχεδιαστή και διαμορφωτή εντύπων, ανταγωνιζόμενος μάλιστα ίσως προς ίσον και τους επαγγελματίες μακετίστες-γραφίστες!. Αλλά, μεταξύ μας, ποτέ δε θα μπορούσε να φτάσει στο ύψος της αρτιότητας ενός γραφίστα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ειδικότητες στην δημοσιογραφία. Ο οικονομικός συντάκτης π.χ. θα είναι πάντα καλύτερος από όποιον ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ, που στόχος του σταθερός ήταν το κυνήγι της είδησης. ΄Ενας , όποιος, εξειδικευμένος συντάκτης, –κατέχει το αντικείμενο του πάθους του. σε βάθος. Αν κι ο ίδιος είναι αλιευτής ειδήσεων, συχνά είναι αναγκασμένος να στηριχθεί στα αλιεύματα των ελεύθερων ρεπόρτερ, όπως ο Βραχιολίδης, που κατά συνταγή του Ιερού Χρυσοστόμου .. ήταν –είναι όπως η μέλισσα που πετάει από λουλούδι σε λουλούδι και ξεζούμιζε ό,τι της είναι χρήσιμο. Περίπου σε ελεύθερη μετάφραση, έτσι είναι ο ρεπόρτερ: μια μέλισσα που πετάει δώθε –κείθε και συλλέγει τη γύρη που θα την μετατρέψει σε νόστιμη μελένια είδηση.
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
΄Ενα άλλο χαρακτηριστικό σχετικό παράδειγμα για να κατανοήσουμε την πολυδιάστατη δημοσιογραφική οντότητα του Απ.Βραχ… είναι η σχέση του με τη φωτογραφία. Αγαπούσε βέβαια τη φωτογραφία παιδιόθεν, αλλά ουσιαστικά ένιωσε τη μαγεία της από την πρώτη μέρα που μπήκε στο κουρμπέτι του Τύπου… φθάνοντας να γράψει τελικά ένα βιβλίο για το φωτορεπορτάζ, (1974) που χάθηκε ανεπανόρθωτα κι ακόμη να σκαρώσει μια επιστημονική διατριβή(περί φωτογραφίας) για τις πτυχιακές που θα έδινε ο γιός του στη σχολή οπτικών των ΤΕΙ… και η οποία διατριβή σήμερα περνάει από χέρι σε χέρι κι από χρονιά σε χρονιά να αντιγράφεται.. από άλλους επίδοξους-φωστήρες της οπτικής. Ως γνωστόν, η φωτογραφία ανήκει … στην οπτική. στη φυσική επιστήμη.
Φυσικά κυνηγώντας το ρεπορτάζ χρησιμοποιούσε φωτορεπόρτερ.. Κι αν πήγαινε σε κάποιες αποστολές μακρινές, οι φωτορεπόρτερ (Κυρίως οι Αφοί Φλώροι) του έδιναν κανά δυο μηχανές κι έκανε τη δουλειά του. Φυσικά τις φωτογραφίες πωλούσε και καρπούνταν τα έσοδα τους ο Φωτορεπόρτερ. Ο Απ. Βραχ.. δεν μετείχε σε τέτοιες συναλλαγές. Η αγάπη του προς τη φωτογραφία ήταν ένα είδος τσόντας για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του ρεπορτάζ. “Ρεπορτάζ χωρίς φωτογραφία, είναι νερόβραστη φασουλάδα” , έλεγε και δίδασκε.
Η φωτογραφία έχει πολλές δυναμικές κι εκπλήξεις… Και κάπου εκεί στα 1969.. όταν ξεκίνησε τον ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, αποφάσισε να παίξει με τη φωτογραφία. Πειραματίστηκε με το κολλάζ. ΄Εκοβε κεφάλια… έραβε ρετάλια, κολλούσε και τελικά έσκαγε στα γέλια. ΄Εχοντας αστείρευτο χιούμορ περιέπαιζε τα πάντα και τον εαυτό του φυσικά. Οι εκρήξεις του συχνά σε κάνουν να σπαρταράς κυριολεκτικά…
–Α δεν ξέρω , λέει έτσι μου βγαίνει γι αυτό και θεωρώ τις δροσερές σπιρτάδες του μυαλού, θείον δώρο. Κι εγώ το διαθέτω… κατά λάθος ή κατ΄επιλογήν… Θεού!Και να το ξέρετε , επειδή ο Θεός δεν μπορεί να είναι πανταχού παρών, έστειλε κάποιους σαν και μένα , ανθρώπους που βγάζουν γέλιο… Και το γέλιο είναι ζωή, χαρά ευφορία και αγωγή ψυχής… Και επειδή μάλλον δεν καταλαβαίνετε τι νογάω, όντας εσείς οπαδοί του σκεμπές, σας το κάνων πιο πρακτικό: ΄Ενα καλό γέλιο έχει θρεπτική αξία για τον οργανισμό, όσο ένα κιλό κρέας! Δεν το λέω εγώ, αλλά οι Ινδοί!, συνήθισε να …εκφωνεί με τον γνωστό ρητορικό στόμφο!
Δούλεψε την φωτογραφία με ψαλίδι και κόλλα (πράγματα είναι πιο άνετα με τους υπολογιστές και τα φωτοσόπ…προγράμματα επεξεργασίας φωτό) ως πού κατέληξε σε επιτυχημένες συνθέσεις-κολλαζ- γελοιοφωτογραφίας, όρος που πρωτοδιατύπωσε ο ίδιος. Πριν εμφανισθεί ο όρος αυτός, υπήρχε και υπάρχει η παραδοσιακή γελοιογραφία, που διαφέρει ριζικά και έχει παραδοσιακή ευεργετική παρουσία στον Τύπο. Η γελοιοφωτογραφία –που δεν είναι καρικατούρα, όπως η γελοιογραφία, που φέρει τη σφραγίδα του σκιτσογράφου της- έχει περισσότερη αληθοφάνεια κι αμεσότητα, ακριβώς λόγω της πειστικότερης φωτογραφίας. Η γελοιογραφία, το σκίτσο είναι δεδομένο. ΄Οχι και η φωτογραφία, η οποία ανάλογα με τον διαχειριστή της μπορεί και στοχεύειουσια στικα στην παραπλάνηση.
Ο Βραχιολίδης ασκήθηκε και καλιέργησε με κέφι το είδος, που δεν ανακάλυψε βέβαια αυτός το κολλαζ, αλλά το αξιοποίησε και το ανέδειξε με ένα ιδιαίτερο τρόπο στην εφημεριδογραφία, σχεδόν αποκλειστικά ΄Εκανε ένα άλλο, παράλληλο είδος γελιογραφίας, τη γελοιοφωτογραφία.. που βρήκε μεν μιμητές (όπως η΄πολύ μεταγενέστερη σατιρική (υποτίθεται) εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, που μάλιστα αρκετές δανείζονταν δημιουργήματα Βραχιολίδη. Αν και η σατιρική γελοιοφωτογραφία που “γέννησε” και διακόνισε ο Απ. Βραχ. είναι χωράφι ευρείας καλλιεργείας , δεν αξιοποιήθηκε ιδιαίτερα από τον υπόλοιπο τύπο, πλην σποραδικά. Γιατί;
–Είναι πολύ απλό. Οι εμφανιζόμενοι ως δημοσιογράφοι, απλά έχει αποδειχτεί πως έχουν στουπί εν κρανίω. Οι εξυπνάκηδες – κι όχι οι αληθινοί ξύπνοι και δημιουργικοί – δεν καταλαβαίνουν γιατί κάνουν τον δημοσιογράφο, θα μπλεχτούν με θέματα που απαιτούν φαντασία κι έμπνευση; Τα στουπιά δυστυχώς δεν είουν αυτά τα προσόντα., απάντησε ο Βραχιολίδης όταν ρωτήθηκε.
Η πρώτη – γελοιοφωτογραφία του Βραχιολίδη δημοσιεύθηκε σε ένα από τα πρώτα τεύχη του Διπλωματικού ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ. Είχε κάνει μια “φτιαχτή” συνάντηση του πανίσχυρου τότε ΜΑΟ ΤΣΕ –ΤΟΥΝΓΚ με τον δικό μας αυτοεξόριστο εις Παρισίους Κων. Καραμανλή. Μην ξεχνάτε ότι ήταν (1969-70) και βασίλευε εδώ η χούντα.
Η «συνάντηση» συνοδεύονταν και με σχετική λεζάντα. Η φωτογραφία ήταν τέλεια. Το κείμενο επίσης άψογο σε αληθοφάνει… Και επειδή έπρεπε, λόγω καθεστώτος να φυλάει τα νώτα του, στο τέλος του στόρυ… προειδοποιούσε τον αναγνώστη πως αυτό που διάβασε είναι απλά γελοιοφωτογραφία κι όχι αληθινό γεγονός, αλλά με αναποδογυρισμένα τα γράμματα.!
Η κάτω φωτογραφία «συνάντησης» δικτάτορα Παπαδόπουλου- με Καραμανλή, είναι πανομοιότυπη εκείνης με τον Μάο Τσε-Τούγκ, που δεν την έχουμε αυτή τη στιγμή πρόχειρη…
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ….
Ε, λοιπόν συνέβη το εξής παρακρουστικό , απίστευτο και μοναδικό –όλα τα μοναδικά στον Βραχιολίδη συμβαίνουν). Η εδώ πρεσβεία της Κίνας, που μόλις είχε δημιουργηθεί, προέβη εις έντονο διάβημα προς το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών και ζήτησε την άμεση επέμβασή του προς την εφημερίδα που το δημοσίευσε.
Ανέφερε ότι ο Μάο Τσε Τουγκ ουδέποτε είχε συνάντηση με το πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδος στο Πεκίνο, όπως ψευδώς αναγράφεται στην εφημερίδα ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ των Αθηνών”..
Στο υπουργείο Εξωτερικών ακόμη γελάνε… Κι εμείς με τα αλαμπουρνέζικα των Κινέζων!
Διαμαρτυρίες είχε κάνει και το ΠΑΣΟΚ το 1977
Tα ιδανικά του Ανδρέα, όπως τα σύνθεσε ο Απ.Βραχ εκείνη την εποχή... 1974
, ( Γραφείο Τύπου) διότι σε μια γελοιοσύνθεση δια χειρός Βραχιολίδη εποιήθη , σε σχήμα Α3 ο Ανδρέας Παπανδρέου με τα χέρια του ανοικτά όπου ήταν, στο ένα του χέρι, καβάλα ξανθιά γκομενίσκη (προάγγελος της Δήμητρας Λιάνη), ενώ στο άλλο κρατούσε κούπα με ουϊσκυ. Τίτλος της Γελοιοφωτογραφίας : ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ, ΕΧΟΥΜΕ ΙΔΑΝΙΚΑ ..
Τσάκιζαν κόκκαλα οι γελοιοφωτογραφίες του Απ. Βραχ… Να, και το πλέον (εκτός του Κινέζου ΜΑΟ) αχτύπητο:
Κι εδώ ..διαμαρτυρία.. αυτή τη φορά από τον εισαγωγεα του μηχανήματος άσκησης των μούσκλων»
Είχε σκαρώσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή , μπρατσομένο να ασκείται σ΄αυτό το όργανο γυμναστικής, (φαίνεται στις φωτό) πως το λένε δεν ξέρουμε,, που ανοιγοκλείνει κι ασκεί τα μπράτσα.. Τι έγινε ; Τηλεφώνησε ο αντιπρόσωπος-εισαγωγέας του μηχανήματος αυτού και διαμαρτυρήθηκε, διότι …έγινε χρήση του μηχανήματός του σε γελοιογραφία του πρωθυπουργού! Δεν κρατήθηκε ο Βραχιολίδης:
–Άει στο διάολο ρε μαλάκα… επί τέλους!… Σου θίξαμε το μηχάνημα… Από πού φαίνεται, Ρε Αρχιδάμαντε, ότι είναι δικό σου… Ούστ ανόητε!
Στόχος του κυρίως τα πολιτικά πρόσωπα. Αυτό που έπρεπε να παραλλάξει , το παίδευε. Αναζητούσε φωτογραφίες, γκριμάτσες που να δένουν μεταξύ τους ώστε η τελική σύνθεση να δίνει ένα λογικοφανές αποτέλεσμα. Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό, αλλά χρειάζονταν και η κατάλληλη λεζάντα κι εδώ έδινε τα ρέστα. Χρειάζονταν η λεζάντα… η οποία πολλές φορές πρόδιδε τη φάρσα κι αυτό σκόπιμα , επειδή ήταν εποχή χούντας και οι δημοσιογράφοι στο στόχαστρο της λογοκρισίας. Οι λεζάντες του Απ.Βραχ. , αναπόσπαστο στοιχείο της γελοιοφωτογραφίας, είναι αχτύπητες και δεν ξέρουμε,αν εδώ στο ιντερνέτι διαβάζονται, κάπως άνετα ή πρέπει να ανακαλύψουμε άλλη μέθοδο για να απολαύσετε τα δείγματα γραφής γελοιοφωτογραφίας Βραχιολίδη, που σας κρύβονται πίσω από τις καρικατούρες και τα κολλάζ εδώ.
Αυτά. Δείτε τις φωτό που φιλοξενούμε … κι αν μεγαλώνουν-με κλικ- τόσο το καλύτερο, θα διαβάσετε και λεζάντες. Μια ακόμη πλευρά του πολύπλανκτου ρεπόρτερ…
Εδώ ο τότε Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με την ηλεκτρονική κιθάρα του. Σημειώνουμε για όσους το αγνοούν ο εν λόγω διορίσθηκε ολίγον τι θολά ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών…αλλά δεν έπαυε να είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος…. Καθηγητής Πανεπισήμίου και συνάμα παπάς των Ανακτόρων… Η φωτογελοιογραφία έκανε αίσθηση την εποχή… Το τι λεζάντα τη συνόδευε δεν έχει σημασία σήμερα… Αλλά το μυστικό της Γελοιοφωτογραφίας -πέραν της φωτοσύνθεσης είναι και η επιτυχημένη λεζάντα, όπως είπαμε.
Όπως βλέπετε τα σκαριφήματα αυτά, για την εποχή τους έκαναν θραύση. Υπάρχουν και πολλές άλλες φωτοσυνθέσεις… αλλά αυτές βρήκαμε μπροστά μας… Μόλις ανακαλύπτουμε κάτι καλό από το αρχείο μας θα το προσθέτουμε… Τι άλλο να κάνουμε;
Φιλική σύσταση- παρότρυνση: Αξιοποιείστε κι εσείς το κέφι σας ΓΕΛΟΙΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΆ. Βαράτε στο σταυρό όποιον δημόσιο άνδρα-γυναίκα σας κάθετε στο στομάχι.
Και…τραγουδιστής ο Παπαδόπουλος….
ΒΟΥΡ ΣΤΟ ΠΑΤΣΑ , όπως λένε και οι μάγκες του Βαρδαρίου της Σαλονίκης.( Α, ρε ΠΑΝΘΕΟΝ και ΑΤΤΙΚΟΝ… σινεμάδες της Σαλλονίκης που έγραψαν ιστορία μοναδική!)
Η πλάκα βρίσκεται εδώ… Ο Παπαδόπουλος ως ΜΙΣΤΕΡ ΒΙΜ..Το ΒΙΜ τότε ήταν ένα απορυπαντικό… Η πετυχημένη σύνθεση … έγινε καρτ-ποσταλ …Πρωτοχρονιάτικη… Κυκλοφόρησε Πανελλήνια… κι έγινε το σώσε!
Στη διπλανή σύνθεση είναι ο Παττακός με Κινέζους αξιωματούχους του καθεστώτος ΜΑΟ!… Κάτι τέτοια κάναμε και ο ΜΑΟ έκανε Νότα στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών…
΄Εκανε ένα φεγγάρι και τον ζωγράφο.. Στα χρόνια της χούντας που είχε ξεμείνει από δουλειά είπε να κάνει τον ζωγράφο …για να βγάλει κανένα φράγκο. Μόνο γι αυτόν το λόγο, ΄Οντας ευαίσθητος, και καλός χειριστής των χρωμάτων.. μουντζούρωσε μερικούς μεγάλους (κυρίως ) πίνακες και επειδή είναι άριστος αγοραστής, αλλά κακός πωλητής, όλους τους πίνακες τους χάρισε ή τους κράτησε ο ίδιος. Εδώ, στη φωτό βλέπετε στο γραφείο του να δεσπόζει στο ντουβάρι, ένας μεγάλος πίνακας- πάνω από το κεφάλι του, να κυριαρχεί μια μούντζα…
–Μα έτσι όπως την έχεις βάλει πάνω από το κεφάλι σου, είναι σαν να μουντζώνεις τους επισκέπτες σου…
–Δεν πειράζει… Απλά ας γνωρίζουν πως έχουν γνώση οι φύλακες… εκ προοιμίου, έλεγε.. στους παρατηρητικούς…
Κι εδώ ..διαμαρτυρία.. αυτή τη φορά από τον εισαγωγεα του μηχανήματος άσκησης των μούσκλων
Χαρακτηριστικές γελοιοφωτογραφίες του Απ.Βραχ. : ΄Ανω:Ο Ανδρέας καου-μπόϊ.. (Μονομαχία στο ΕΛ-ΠΑΣΟΚ), Καραμανλής ,με το “Θα σας σκίσω ούλους”- η τέως βασίλισσα Άννα-Μαρία γυμνή… –Κάτω, κάρτ-ποστάλ με την εθνική ομάδα κλωτσοσκούφηδων του έθνους… που είναι για ..κρέμασμα. Εικονίζονται όλοι οι πολιτικοί της πρώτης σκηνής του καιρού εκείνου. Εκτός από κάρτ-ποστάλ, κυκλοφόρησε, το ίδιο θέμα και σε μεγάλη αφίσα η οποία όντως… κρεμάστηκε στα ντουβάρια πολλών καφενείων της εποχής πέριξ της Ομόνοιας!…
Η γελοιοφωτογραφία με τον Κινέζο πρόεδρο Μάο-Τσε-Τούγκ, που προκάλεσε και τη διπλωματική νότα… δεν είναι πρόχειρη αυτή τη στιγμή. Υπάρχει όμως στους τόμους του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ.. Θα την ξεσηκώσουμε και θα την εμφανίσουμε… Κατά το πρότυπο αυτό υπάρχει κι άλλη σύνθεση με Καραμανλή και τον δικτάτορα Παπαδόπουλο… που δεν ανατάραξε …τα ύδατα.
Κάτι που δυσκολεύει τη δουλειά μας είναι όταν επισημαίνουμε κάτι –δημοσιευμένο μεν, αλλά απωλεσθέν δε- δυσκολευόμαστε να το βρούμε. Μια λύση θα ήταν να να ψάξουμε στην Εθνική Βιβλιοθήκη, αλλά ο Απ.Βραχ… έχει και σ΄αυτή τη λεπτομέρεια έχει τη μοναδικότητά του. Είχε τη λόξα να μην καταθέτει ποτέ, καμιά από τις εκδόσεις του, κανένα βιβλίο του, παρά το ότι ήταν εκ του νόμου υποχρεωμένος. Λάθος, σχεδόν βλακεία, ασυγχώρητη θα λέγαμε. Αυτός παρατηρούσε:
–Δεν ασχολούμαι με τα πίτουρα, και με τις γραφειοκρατίες… έλεγε. Εδώ δεν τα στέλνω στο Υπουργείο Τύπου, που είναι αναγκαία για τη σύνταξή μου…
Τώρα αν έλαβε σύνταξη,ας είναι καλά η γυναίκα του… που του είχε αλλάξει τα φώτα επί τέλους να ενδιαφερθεί… Δεν τον ένοιαζαν τέτοιες λεπτομέρειες. Ζούσε στα δικά του νέφη… Αηδίαζε ακόμη και στον όρο “συνταξιουχος” . ..δεν ήθελε να περιπέσει στην κατηγορία αυτή. Και μόλις έλαβε σύνταξη…γήρατος, ούτε που να την αγγίξει.
–Σύνταξη δεν ήθελες γυναίκα; Εσύ δεν έδωσες τον αγώνα , τώρα φάτην … εγώ δεν τη θέλω. Δικιά σου, μια και είχες τόσο μαράζι… Κατάδικιά σου.
Στο κάτω της γραφής σου χρωστάω πολλά. ΄Ετσι κι έγινε. ΄Ενα μικρό, ας πούμε δωράκι, προς το κορίτσι εκείνο, που αποπειράθηκε να εγκαταλείψει φεύγοντας στην Ολλανδία νιόπαντρος…. Ναι κουτσά στραβά πορεύονται ίσαμε σήμερα μαζί, ενθυμούμενος συχνά τη σοφή ρήση του πατέρα του, του Νταή-Γιώργη.
Θα τη δείτε τη συγκλονιστική ρήση πιο κάτω.
Ο πατέρας του είχε ξεκόψει από τη μάνα του, καμιά εικοσαριά χρόνια. Είχε βρει μια άλλη γυναίκα και συζούσε στο Βόλο, και η οποία ήθελε να τον στεφανωθεί. Παρακαλούσε τον Απ.Βραχ. που συμπαθούσε, να κάνει κάτι. Η μάνα του ήταν σκέτο αγρίμι και μήτε που ήθελε να ακούει για τον πατέρα του… Αλλά , κάποτε, κάμφθηκε από τα επιχειρήματα του Απ.Βραχ. και έδωσε τη συγκατάθεσή της … πως “ναι δεν θα του αρνηθεί το διαζύγιο που χρειάζεται”.
Σε μια από τις τακτικές εξόδους του ο Απ.Βραχ, πετάχτηκαν οικογενειακά μέχρι το Βόλο. Μαζί με τον γέρο τους πήγανε πάνω στο Πήλιο, φάγανε και κουτσόπιναν σε ένα από τα γνωστά εκεί εστιατόρια. ( φασολάδα σπετσοφάϊ και κρασάκι).
Ο Απ. Βραχ. σε μια στιγμή σκάει το παραμύθι στον γέρο πως είναι πια καιρός να αποκαταστήσει τη νέα γυναίκα του…
Ο γέρος φανερά οργισμένος, πετάχτηκε από τη θέση του και με τεντωμένο το χέρι, ενώ με το άλλο κρατούσε το ποτηράκι του, με κρασί, ξεστόμισε αυτό που για πρώτη φορά άκουγε στη ζωή του ο Απ.Βραχ. με τόση κατηγορηματικότητα:
–΄Ακουσε γιέ μου να σου πω –και να μην το βγάλεις ποτέ από μυαλό σου: Μια φορά κανείς γεννιέται, μια φορά βαφτίζεται και μια φορά παντρεύεται….Εγώ τη μάνα σας την αγάπησα και συνεχίζω να την αγαπώ.Αν και χωρισμένος ουσιαστικά μαζί της, δεν παίρνω διαζύγιο! Εκείνη μπορεί να μου το δίνει, αλλά δεν της το δίνω εγώ! Κατάλαβες μωρέ τι νογάω; Κομμένη μέχρις εδώ και μη παρέκει! Και δεν θέλω ποτέ να μου ξαναμιλήσεις γι αυτό.
Η ανάσα της παρεούλας είχε σταματήσει για μερικές στιγμές με την οργισμένη αντίδραση του γέρου, τότε (1983, αν δεν κάνουμε λάθος) ηλικίας 85 ετών. ΄Ηταν κάτι απροσδόκητο κάτι το συγκλονιστικό και βαθύ, πολύ βαθύ.
Κατά μία συγκυρία ο Απ.Βραχ. ασπάζεται κι ακολουθεί πιστά, όπως αποδεικνύεται με την πορεία του έως σήμερα, τη θυμοσοφία του πατρός του.
Η αριστερή φωτό εκδόθηκε σε α) Κάρτ-Ποστάλ και β) αφίσσα, που μοσχοπωλήθηκαν …
ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
… Στην κατηγορία των γελοιοφωτογραφιών, μπορεί άνετα να ενταχθεί και το βιβλίο του,ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ.. Είναι μια γελεοιογραφία, χωρίς κολλάζ του, πολιτικού λόγου, όπως αυτός αποτυπώνεται σε δικά τους προεκλογικά φυλλάδια.. Οι πολιτικοί αυτογελοιοποιούνται μέσα από τα ίδια κείμενά τους, που συλλέγει ο Απ.Βραχ, από το 1974, τις πρώτες εκλογές, μετά την πτώση της χούντας. Το βιβλίο είναι σπαρταριστό και αποκαλύπτει το εύρος του νιονιού που κουβαλάνε αυτοί που θέλουν να σώσουν το έθνος. Βασικά πρόκειται για ένα φονικό βιβλίο, απολύτως σπαρταριστό και διδακτικό.Μπορείτε πολλά αποσπάσματά του να τα βρείτε στη διεύθυνση http://www.press-bank.gr
ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ
Ενα άλλο κεφάλαιο στη δημοσιογραφική πορεία του Απ.Βραχ. είναι η αναγνωσματογραφία. Σήμερα το είδος έχει εκλείψει από τον Τύπο.Δεν πέθανε όμως γιατί απλά μπορεί να ξαναγεννηθεί… και με φόντα πάλι να παίξει σημαντικό ρόλο.Το ανάγνωσμα στις εφημερίδες, της εποχής του μεσοπολέμου και μεταπολέμου, ίσαμε το 1970 περίπου, ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα και καμιά φορά κυρίαρχο στοιχείο της σοβαρότητας τους. ΄Ολες οι εφημερίδες δημοσίευαν αναγνώσματα! Η σημασία του είναι καθοριστική στη διαμόρφωση των εθνικών λογοτεχνιών. Τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά έργα –και κυρίως στην Ελλάδα – πρωτοδημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες του καιρού, ως καθημερινό ανάγνωσμα. Ο Παπαδιαμάντης για παράδειγμα πρωτοεμφάνισε τα διηγήματά του στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ. Το ίδιο κι όλοι οι άλλλοι κορυφαίοι της Γραμματολογίας μας. Η δημοσίευση φιλολογημάτων από τον ημερήσιο Τύπο συνεχίστηκε μέχρι στα 1968-70… ΄Εκτοτε οι εφημερίδες αγνοούν το είδος… προκλητικά. Για αυτό και είπαμε ότι ακολουθώντας τα ήθη της εποχής, ο Βραχιολίδης έξελίχθηκε σε δεινόν ρεπόρτερ… ξεκινώντας, με το διήγημα.
Πέραν των καθαρώς φιλολογικών δημιουργημάτων (διήγημα , νουβέλες κ.λ.π, το ανάγνωσμα, όπως τελικά διαμορφώθηκε, τότε έως τώρα, ήταν αφήγηση σε συνέχειες για διάφορα θέματα που επέλεγε η αρχισυνταξία. Αισθηματικές περιπέτειες, ταξιδιωτικές αφηγήσεις, ιστορικά ντοκουμέντα, έως και μυθοποίηση ορισμένων τρεχόντων γεγονότων. Εκείνη την εποχή εκτός από το ραδιόφωνο, θέατρο και σινεμά ο κόσμος δεν είχε άλλου είδους πνευματική τροφή. Το ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ των εφημερίδων κάλυπτε αυτή την ανάγκη και μερικές φορές τέτοια αναγνώσματα είχαν τεράστια απήχηση. Θα μνημονεύσουμε την πιο βροντερή, εκείνη με τις ιστορίες του ΤΣΑΚΙΤΖΗ του Εφέ του Αϊδηνίου (περιοχή της Μ.Ασίας). Το ανάγνωσμα αυτό που δημοσιεύονταν καθημερινά στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ κράτησε πάνω από 12 χρόνια. Ρεκόρ απίστευτο, δείγμα της μεγάλης αναγνωσιμότητας-και φανατικής- που απολάμβανε. Ταυτόχρονα με την ιστορική εφημερίδα του Βλάση Γαβριηλίδη Ακρόπολη, ΤΣΑΚΙΤΖΗ, δημοσίευε και η εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ της Θεσσαλονίκης, και δεν ξέρουμε αν αντέγραφε τα επεισόδια από την ΑΚΡΟΠΟΛΗ ή είχε στήσει δικούς της μύθους για τον λαϊκό ήρωα του ελληνισμού που καταδίωκε , ως αντάρτης με την ομάδα του, την Τουρκιά που είχε κατακλείσει τα πάντα μετά τα γεγονότα του 1922.
Συμπτωματικά και στον Τσακιτζή έχει βάλλει το χεράκι του κι ο Απ.Βραχ. Ως γνωστόν ο Απ.Βραχ. ξεκίνησε ως διηγηματογράφος τη σταδιοδρομία του. ΄Εστελνε δοκιμαστικά διηγήματά του μικρά στον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΡΡΑ κι ω του θαύματος τα είδε να δημοσιεύονται. ΄Ελεγε όμορφα τις ιστορίες που ήθελε να πει. ΄Ηταν αφηγηματικός και χειρίζονταν με άνεση και φιλολογική καλλιέπεια τα θέματά του. ΄Αλλωστε και τα πρώτα του ρεπορτάζ είναι ασύγκριτα από πλευρας γραφής και παρουσίασης από τα μεταγενέστερα. Κουβαλούσαν κι ένα συναίσθημα, κάτι που απουσιάζει από τη σημερινή δημοσιογραφική διατύπωση, που είναι φρικωδώς λιτή και τηλεσιγραφική. ΄Ετσι μια μέρα που συντάκτης του ΤΣΑΚΙΤΖΗ στον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΡΡΑ έλαβε άδεια και ως αντικαταστάτης του ορίστηκε προσωρινά ο προσφορότερος για το είδος Απ.Βραχ… που είχε βέβαια παντελώς μεσάνυχτα περί Τσακιτζή . Βέβαια στις μυθοπλασίες ήταν μάνα ο Απ. Βραχ… αλλά τι να έγραφε περί Τσακιτζή; Ούτε το κλίμα της εποχής Τσακιτζή ήξερε ούτε το γεωγραφικό χώρο δράσης του, τίποτε, μεσάνυχτα.
–Μην ανησυχείς… Διάβασε κανά δυό προηγούμενα τεύχη και θα βρεις την άκρη του είπε ο Αρχισυντάκτης. Μόνο ένα θέλω από σ΄ ένα, η μάλλον δύο: Δεν θα μου πεθάνεις τον Τσακιτζή, κι ούτε θα τον παντρέψεις!!
Απίστευτες καταστάσεις. Πήρε τη σκυτάλη κι άρχισε, να γράφει τη συνέχεια από κει που τη σταμάτησε ο εις διακοπάς …διατελών συντάκτης.Τα πήγαινε καλά ώσπου μετά από μερικές μέρες το καλεί ο Αρχισυντάκτης και του λέει:
Καλά τα πας με τον Τσακιτζή, αλλά ο κόσμος αγωνιά… Πέσανε πολλά τηλεφωνήματα … Τον έχεις φέρει στο γκρεμό τον Τζακιτζή … στο Αμήν… Σου τόπα… Ο Τσακιτζής ποτέ δεν πεθαίνει!.. Για κοίταξε να τον βγάλεις από το αδιέξοδο, διότι τα τηλέφωνα σπάνε…
Να μη συνεχίσουμε… Τα υπόλοιπα είναι αυτονόητα. Ο Τσακιτζής δεν πέθανε, ο πρωτομάστορας της αφήγησης επανέκαμψε από την άδεια του κι ο Βραχιολίδης απαλλάχτηκε από τον βραχνά. ΄Ομως πίσω από αυτά λιγοστά αναδεικνύονται πολλά: α) το πως γράφονταν τότε οι ημερήσιες εφημερίδες και β) η μεγάλη σημασία που είχαν στις εφημερίδες τα ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ και τα διηγήματα, που ήταν τότε σταθερό μενού στον Τύπο γενικώς.
Το διήγημα ΧΑΡΑΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ που το έστειλε με το ψευδώνυμο Τούλα Γεωργοπούλου, στον διαγωνισμό της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, θα λάμβανε το πρώτο βραβείο, αν δεν είχε μια πορνογραφική σκηνή που δεν άρεσε… Απλά το ενέταξαν στα διακριθέντα.
Είχε στείλει στον ίδιο διαγωνισμό κι ένα άλλο διήγημα ( Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ) με το ψευδώνυμο ΤΟΛΗΣ ΣΠΑΡΤΑΣ . Ως γνωστόν σε τέτοιους διαγωνισμούς μετέχεις με ένα έργο… ΄Εφτιαξε όμως την κουτσουκέλα ο Απ.Βραχ. Και την έφτιαξε για ένα λόγο… Να δοκιμάσει την δύναμη του “Προέδρου” μέσα στο χρόνο. Ο πρόεδρος του είχε διακριθεί, πριν από 15 χρόνια, σε άλλο διαγωνισμό του περιοδικού ΑΛΦΑ του σπουδαίου λογίου-δημοσιογράφου ΚΩΣΤΗ ΜΠΑΣΤΙΑ … Με μια διαστροφική διάθεση πέτυχε να ξαναδιακριθεί το ίδιο πράμα ,αυτή τη φορά στον διαγωνισμό της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ… Το χάρηκε…
–Καταλάβαμε πως είσαι εσύ ρε Απόστολε… τι θαρρούσες θα.. μας ξέφευγες. ΄Εστειλές δύο διηγήματα… το ύφος σου σε πρόδωσε… και μπρίκια δεν κολλάμε εμείς… Θα έπαιρνες το πρώτο βραβείο για τη ΧΑΡΑΝΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ, αν δεν το παράκανες με εκείνες τις πορνοειδείς μαλακίες… ,του είπε στο τηλέφωνο Ο Κυριάκος Κορόβηλας, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής και διευθυντής της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ..
Συμβαίνουν τέτοια ανέκδοτα; Να που συμβαίνουν… Μα δεν το΄παμε; Ο Βραχιολίδης ήταν πάντα απρόβλεπτος.Η φαντασία του κάλπαζε…
Τα διηγήματα του μπορείτε να τα διαβάσετε και στην http://www.press-bank.gr ( ενότητα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ) και στην http://www.press-liberty.wordpress.com
ΤΑ ΜΕΝΤΙΟΥΜ
Μέσα στα πλαίσια αυτά δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και την επιστράτευση του Βραχιολίδη στη σύνταξη καθημερινού Ωροσκοπίου! Τα Ωροσκόπια στο Τύπο είναι πυορροούσα πληγή, και προσωπικό έγκλημα των εκδοτών που επιτρέπουν σε τσαρλατάνους να εκμεταλλεύονται τις φοβίες κι ανοησίες του κοσμάκι, είναι η σταθερή άποψη του Βραχιολίδη. Τους έζησε από την καλή ο Απ. Βραχ, όλους αυτούς τους μελλοντολόγους, μέντιουμ, αστρολόγους, γενικώς αερολόγους και ψευδολόγους πατόκορφα. Ο μεγάλος Κυνηγός ρεπόρτερ ήταν αδύνατο να μην ξεψαχνίσει αυτά τα θολά φρούτα. ΄Εκανε δεκάδες ρεπορτάζ γι αυτά τα υποκείμενα και τυχοδιώκτες που απομυζούν τη βλακεία του λαού κι όχι μόνον… αν σκεφθεί κανείς ότι διαπρεπείς προσωπικότητες επιτοπίως και διεθνώς, απευθύνονται σε αυτούς.
΄Εγραψε πολλά… είχε και καλές σχέσεις με την πρώτη αυτοχρισθείσα Αστρολόγο της χώρας , την γνωστή Τασία Λούτα, ή οποία μάλιστα τον αποκαλούσε ¨Βραχιολιδάκι μου… “ Η μαντάμ Λούτα , που …σπούδασε στην Ελβετία αλλά δεν ήξερε γρι Γαλλικό ή καμιά άλλη γλώσσα, κατάφερε με το παραμύθι που πούλαγε να βγάλει και καράβια….δικά της, δηλαδή έγινε και εφοπλιστίνα.
΄Όπου δινόταν ευκαιρία τους ξεσκέπαζε. Γι αυτό και στις δικές του εκδόσεις-ενώ το μπορούσε, παραδάκι είναι αυτό,- δεν δέχτηκε ποτέ να φιλοξενήσει τους καραγκιόζηδες αυτούς, την ώρα που οι άλλες εφημερίδες και περιοδικά είναι γεμάτα από διαφημίσεις …των τάχα μου επιστημόνων αστρολόγων κ.λ.π .
Μια φορά, κατά την εγκυμοσύνη της τ.βασίλισσας ΄Αννας-Μαρίας, πήρε σβάρνα όλα τα γνωστά μέντιουμ των Αθηνών κι άρχισε να ρωτάει “ τι παιδι θα γεννήσει η ΄Αννα Μαρία;, αρσενικό ή θηλυκό ;” Η επιστήμη τότε δεν είχε ακόμη προχωρήσει … ώστε να φωτογραφίζει το έμβρυο… Θέατρο ήταν οι απαντήσεις που έλαβε… από τους προβλεψίες των μελλουμένων μας. Ούτε ένα μέντιουμ πρόβλεψε σωστά την Αλεξία που θα γεννούσε η ΄Αννα-Μαρία! Αυτό είναι το ένα. Και το άλλο το απίθανο που έκανε ο επίσης καλός δημοσιογράφος Δημήτρης Ζαννίδης , Γεν. Διευθυντής σήμερα του Ιδρύματος Δημοσιογραφίας Μπότση. Τα είχε με την κ. Κικκίδου, διάσημο Μέντιουμ της εποχής. Πρώτη φίρμα, μια σοβαρή κατά τα άλλα κυρία… που στα στερνά της μάλιστα ζήτησε μέσω γνωστών της να γράψει την βιογραφία της ο Βραχιολίδης… Λοιπόν η Κικίδου ήταν τσιμπημένη με τον Ζαννίδη κι όταν αυτός από πλάκα της πρότεινε “να παντρευτούν”… αυτή πηδούσε από τη χαρά. Τα βαφτίσια και οι γάμοι την εποχή εκείνη γινότανε στα σπίτια, όχι όπως τώρα στις Εκκλησίες. Στήθηκε όλο το νταβαντούρι στο σπίτι της Κικκίδου, ο παπάς τους στεφάνωσε με κουμπάρο κλ.π. και μετά στήθηκε γλέντι τρικούβερτο. ΄Ολα μιά χαρά και βίον ανθόσπαρτον εύχονταν οι πάντες. Με μια διαφορά: Ο παπάς ήταν ψεύτικος, μαϊμού,όλα ήταν σκηνοθετημένα από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Ζαννίδη!!! Το Μέντιουμ Κικκίδου, ατυχώς δεν μπόρεσε να προβλέψει τη φάρσα… Τα άστρα δεν τη βοήθησαν…
΄Ετσι προς γνώσιν… Αναλαμβάνοντας ο Βραχιολίδης τη σύνταξη του καθημερινού ΩΡΟΣΚΟΠΙΟΥ στην εφημερίδα ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ μάλλον… βρέθηκε σε γνώριμο πεδίο και όπως ήταν αναμενόμενο είχε αλλάξει τα φώτα σε όσους αναζητούσαν το μέλλον τους μέσω Ωροσκοπίων… ΄Εγραφε ό,τι του κατέβαινε!
Δίδαγμα; Πολλά…βγάλτε τα εσείς… Δεν είναι δα και δύσκολο μετά από τόσες έγκριτες και έγκυρες μαρτυρίες…
Πολύ μεταγενέστερα, κατά καιρούς, ο Απ.Βραχ θήτευσε σοβαρά στο είδος αυτό (ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ) αφηγούμενος κυρίως συμβάντα της τρέχουσας επικαιρότητας, που είχαν ιδιαίτερη απήχηση στο κοινό, συντελούσης βεβαίως και της γλαφυρότητας της πέννας του. Σας δίνουμε δύο τυπικά παραδείγματα σε φωτό αφηγήματα –αληθινών απολύτως σε στοιχεία- που μάλλον γνωρίζετε η θα έχετε ακουστά.
1) ΤΖΑΚΥ, Η ΝΥΦΗ ΜΑΣ .
Με αφορμή τους γάμους της Τζάκυ με τον μεγιστάνα Ωνάση ο Απ. Βραχ. δίνει μια μυθιστορία συναρπαστική, όπου η περιπέτεια και ο ρομαντισμός είναι διάχυτες καταστάσεις, σε όλο το ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Εκείνο δε που το κάνει πιο άμεσο είναι τα αληθινά εξιστορούμενα γεγονότα . Ο συγγραφέας προσέτρεξε σε εκατοντάδες πηγές για να συνθέσει τη διήγησή του, που κάλλιστα θα μπορούσε να βγει και σε βιβλίο… Αλλά βγήκε σε βιβλίο το παρακάτω ανάγνωσμα Βραχιολίδη.
2) ΟΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΑΝΣΚΙ
Το "ανάγνωσμα που έγινε βιβλίο από τον εκδοτικό οίκο ΙΩΛΚΟΣ. Σώζεται μόνον ένα αντίγραφο σε κάποιο βιβλιοπωλείο, όπως ανακαλύψαμε στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ
Μια αστυνομικής υφής αφήγηση με βάση τα γεγονότα του στυγερού εγκλήματος που έγινε στη βίλλα του Πολάνσκι στο Χολλυγουντ όπου κάποιος σατανιστής, ο Μάνσον κατέσφαξε τη γυναίκα του ηθοποιό Σάρον. Ο Βραχιολίδης έχοντας στο πλάι εκατοντάδες πηγές παρουσίασε το δράμα του μεγάλου σκηνοθέτη σαν αστυνομικό μυθιστόρημα. Η αφήγηση ρέει γρήγορα –ρουφιέται δηλαδή- και γλαφυρότατα.Εξεδόθη σε βιβλίο από τον εκδοτικό οίκο ΙΩΛΚΟΣ. ΄Εχει εξαντληθεί και από ό,τι είδαμε στο διαδίκτυο διατίθεται ένα αντίτυπο από κάποιο κεντρικό βιβλιοπωλείο. Ο Βραχιολίδης δεν έχει κανένα αντίτυπο. Ευτυχώς πρόλαβε και ενέταξε το ανάγνωσμα αυτό, στη συλλογή διηγημάτων του που κυκλοφόρησε το 1982, με τον γενικό τίτλο ΟΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ . Στην ίδια συλλογή καταχωρούνται και τα διακριθέντα σε διαγωνισμούς, διηγήματά του, ΧΑΡΑΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ, Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ, Ο ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΣ ΜΑΣ κ.α,.
Στην αφήγηση –στα αναγνώσματα αυτά δηλαδή- αληθινών γεγονότων ο ρόλος του αναμεταδότη-αφηγητή είναι συγκεκριμένα αυστηρός. Σέβεται τα γεγονότα, και πλάθει το στόρυ όμορφα, με στόχο να συγκινήσει τον αναγνώστη. Οι δικές του προσωπικές επεμβάσεις περιορίζονται στα ντεκόρ , και στην σύντομη περιγραφή των σκηνικών που συνδέουν τα διάφορα κεφάλαια της αφήγησης. Μια αναγκαία τεχνική που εξωραϊζει, χρωματίζει απλώς τα πραγματικά περιστατικά. Και επιδή ο Βραχιολίδης είναι μάστορης, οι αφηγήσεις του είναι ολοκληρωμένα μυθιστορήματα…
Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ …ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ!
΄Εχει γράψει κι άλλα αναγνώσματα ο Απ. Βραχ Για τους βασιλείς της Ελλάδας επί παραδείγματι… Κι ένα επετειακό ανυπόγραφο… για τη χούντα. Αυτό Πρωτοσέλιδο μπήκε-.΄Ηταν φαίνεται γλαφυρό κι αισθαντικό το κείμενο που άρεσε τόσο πολύ στον δικτάτορα, Παπαδόπουλο, ώστε παρακάλεσε τον διευθυντή της ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ (Κώστας Καλογερής) να συνεχιστεί …η συγγραφή!Ασφαλώς δεν ήταν κανένας ύμνος για την χούντα, αλλά κυρίως μια απόπειρα βαθύτερης ψυχολογικής ανάλυσης των πραξικοπηματιών και παρουσίαση των γεγονότων με όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη προσέγγιση.
Κι αυτό, επίσης, μοναδικό και πρωτοφανές… Ακούς, να θέλει περισσότερο… ανάγνωσμα ο δικτάτωρ πρωθυπουργός!
Για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση λέμε τούτο: Αν και ο Βραχιολίδης ήταν ο πιο πολυφωτογραφημένος ρεπόρτερ, σχεδόν όλων των εποχών –πλην του Κώστα Παπαπαναγιώτου,΄- δεν θέλησε ποτέ να έχει φωτογραφία με κανέναν από τους πραξικοπηματίες ! Κι αυτό λέει πολλά. ( Αν κάποιος έχει τέτοια φωτογραφία ας μας την στείλει, θα του είμαστε υπόχρεοι.)… αφού το έργο μας συνεχίζεται… μέχρι τελικής πτώσεως!
–Άντε πάλι, άλλος Τσακιτζής μου ήρθε, είπε ο Βραχιολίδης , μόλις έλαβε την εντολή να συνεχίσει το Ανάγνωσμα…
–Τι είπες; ρώτησε ο Καλογερής.
–Τίποτε … τα δικά μου λέω!
Αξίζει να αναφέρουμε πως Ο χρήστος Πασαλάρης είχε ιδιαίτερες επιδόσεις στο είδος των αναγνωσμάτων, τουλάχιστον σε μια φάση της ζωής του, εκεί κάπου στη δεκαετία 1960-1970.
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ, ΜΟΝΑΔΙΚΟ.
Ο “Αντιβασελέας” Ζωϊτάκης, στέλνει στα δικαστήρια τον Βραχιολίδη
Χούντα ήταν. Κι ο εκλεκτός της στρατηγός Ζωϊτάκης, μια μαριονέτα που τοποθετήθηκε ως .. Αντιβασιλεύς. Δηλαδή αρχηγός Κράτους… Κι ο “αρχηγός” αυτός έφαγε τα λυσσακιά για να τον τιμωρήσει γιατί έγραψε για τη βίλλα –ανάκτορο- που διέθετε ο χουντικός σούπερ-αξιωματούχος. Είναι αυτό της φωτογραφίας, ένα τυπικό ρεπορταζάκι, άμεπτο πλην όμως πονηρό. Δημοσιεύθηκε στις 13.Ιανουαρίου 1973. Δεν σήκωνε καμιά μήνυση με κανέναν Θεό. ΄Ηταν όμως χούντα.. Κι αυτεπάγγελτα με μια σαθρή κατηγορία, τον στείλανε στο σκαμνί.. Η συγκλονιστική κατηγορία ήταν πως από την εφημερίδα έλλειπε η επιβαλλόμενη ταυτότητα της εφημερίδας (δηλαδή ποιός είναι ο εκδότης, που είναι τα γραφεία της ) συχνό φαινόμενο και ειδικά την εποχή εκείνη όπου το κασέ των σελίδων στήνονταν στο μάρμαρο με τα σιδερένια στοιχεία (αντιμόνιο).–Δεν υπάρχει η ταυτότης; Ερωτώ κ. Πρόεδρε, πώς ο Αντιβασιλέας και η εισαγγελική αρχή που κινήθηκε εναντίον μου , πως γνωρίζουν ότι εγώ είμαι υπεύθυνος της εφημερίδας; Θα μπορούσα άνετα να σας βασανίσω, αρνούμενος ότι εγώ είμαι ο εκδότης.Δεν το κάνω όμως… Διότι τα απαιτούμενα στοιχεία, από την ταυτότητα, υπάρχουν, συμπτωματικά, διάσπαρτα σε όλες τις σελίδες της εφημερίδας. Στην πρώτη σελίδα αναφέρεται η διεύθυνση των γραφείων… ενώ στην τρίτη σελίδα κατανομάζομαι κι εγώ, θεία τύχη για μένα και μάλιστα σε επιστολή του Προέδρου της Συμβουλευτικής Επιτροπής (η φτιαχτή Βουλή της Χούντας) κ. Βογιατζή., προς εμέ.. Συνεπώς έχει και παρά έχει ταυτότητα η εφημερίδα . Κι άρα λίαν κακώς ευρίσκομαι ενώπιόν σας. Αφού θέλανε με το ζόρι να με κυνηγήσουν γιατί δεν στάθηκαν στο κείμενο που προφανώς τους ενόχλησε; Αξιον απορίας” είπε ο Βραχιολίδης.
Και φυσικά αθώος ο κατηγορούμενος… Και νομολόγησε με αυτή τη λεπτομέρεια της ταυτότητας της εφημερίδας αν υπάρχει η δεν υπάρχει στις εφημερίδες, έντυπα γενικώς.
Διαβάζοντας εμείς, τώρα, την επιστολή του προέδρου της χουντικής Βουλής κ. Αποστ. Βογιατζή ανακαλύπτουμε πως ο Απ. Βραχ, του είχε στείλει κάποια επιστολή με υποδείξεις για τις οποίες κι ευχαριστεί ο πρόεδρος.. Φαίνεται κάποια σοβαρά θα του υποδείκνυε, στα οποία τον έβρισκαν σύμφωνο και μάλιστα τελειώνοντας την επιστολή του ο Βογιατζής λέγει στον Απ.Βραχ. “ Όταν μπορέσετε, τηλεφωνείτε να συζητήσωμεν από κοντά. Μετά τιμής ΑΠ.ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ”..
Για κοιτάξτε κάτι πράματα με τον δημοσιογράφο μας…
ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΑΜΠΛΟΪΤ!!
1962-Πρώτος τολμάει και υιοθετεί το σχήμα Τάμπλοϊτ.. Χρειάστηκαν να περάσουν 20 χρόνια μέχρις ότου οι εφημερίδες πια να ακδίδονται στο σχήμα αυτό!
Καλά μόνον αυτά; Υπάρχει κι ένα ακόμη σημαντικό, ιστορικό. Το στυλ των εφημερίδων σχήματος “τάμπλόϊτ” εμφανίστηκε σταδιακά στην Ελλάδα μετά το 1980. Ο Βραχιολίδης, όμως υιοθέτησε το σχήμα αυτό από το 1962, στον πρώτο Παρατηρητή του ΄Εβρου, που εξέδωσε. Τότε τα χαρτιά κυκλοφορούσαν στα δυό κλασσικά παγκοσμίως σχήματα 1) 58Χ86 εκ. και 2) 70Χ 100 εκ. Ο ίδιος γαλουχημένος στον Βρετανικό, Αμερικάνικο, και Γαλλικό Τύπο.. τύπωνε την εφημερίδα του στο σχήμα 58Χ86 και μετά έπεφταν μαχαίρια στο περίσσιο χαρτί μέχρις ότου γίνει τάμπλοϊτ.. ΄Ετσι ακριβώς πρωτοπόρησε κι εδώ κατά είκοσι χρόνια νωρίτερα. .. Αλλά μόλις είδε να κυριαρχεί στον τύπο το τάμπλόϊτ, ..μεταστράφηκε και επέστρεψε στο κλασσικό 58Χ86.. Γυρίσματα έ;
ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝ ΤΗΛΕΚΡΙΤΙΚΟΣ;
Αναγνωσματογράφος, διηγηματογράφος και γιατί όχι χρονογράφος; Πριν κατέλθει στην Αθήνα, όντας τζόβενο,-πέντε-έξι μήνες είχε στην εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ ο Απ.Βραχ. ανέλαβε και το καθημερινό χρονογράφημα, μαζί με τους γνωστούς σήμερα ΝΙΚΟ ΜΕΡΤΖΟ και ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ, εναλλάξ κάθε μέρα ο καθένας. Το χρονογράφημα σε μια εφημερίδα είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και συνήθως το αναλαμβάνουν δοκιμασμένοι πνευματικοί άνθρωποι. Το υπηρέτησαν κορυφαίοι δημοσιογράφοι. Οι πιο διάσημοι είναι Ο ΝΙΡΒΑΝΑΣ, Ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΑΣ, Ο ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ , Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ και πολλοί άλλοι λαμπροί.
Ο Απ.Βραχ. αποδείχτηκε άριστος χρονικογράφος και είχε άμεση αισθαντική απήχηση στους αναγνώστες. Ρουφιότανε κυριολεκτικά, αλλά ενίοτε και προκαλούσε.Τα θέματά του; Η τρέχουσα επικαιρότητα, ειδομένη με το δικό διεισδυτικό κριτικό μάτι.
Αλλά δεν τον κράτησαν για πολύ, διότι είπαν πως “έθιγε τα συμφέροντα οργανωμένων ομάδων πολιτών” ( στρατιωτικών, εφοριακών, δημόσιων υπαλλήλων), που ο Βραχιολίδης “μισούσε” … θανάσιμα.
–Εν τάξει δεν πειράζει, είπε… ας διαβάζει ο κόσμος τον Μέρτζο .. που γράφει για τα ψιχαλισμένα πεζοδρόμια και το μούχρωμα της Θεσσαλονίκης. Μάλλον αυτό ήταν πουστιά του Μέρτζου, ο οποίος ένιωθε συναδελφικά άβολα με το αστροπελέκι Βραχιολίδης, που ήταν ο μός από την εφημερίδα που συζητιόταν και σχολιάζονταν… ΄Αλλωστε αυτό φάνηκε λίγο αργότερα μια και ο Μέρτζος.. ήράσθη την εκδότρια Τέσα Λεβαντή..
Επιζητούσε αφορμές για να βγάλει από τη μέση τον Βραχιολίδη… Κι όταν αργότερα έγινε Αρχισυντάκτης τόλμησε μια φορά να στείλει πίσω ένα σπουδαίο ρεπορτάζ του Βραχιολίδη , για την “εισβολή της ορθοδοξίας στη Μαύρη ΄Ηπειρο”. Αιτιολογικό; ΄Οτι δεν ήταν καλά γραμμένο!Τα πείρε ανάποδα ο Απ. Βραχ και αμέσως τα δίνει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, που διηύθυνε ο αδελφή του Λαμπράκη Λένα Σαββίδου, γυναίκα του καθηγητού φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Γιώργου Σαββίδη Κι αυτοί στον ταχυδρόμο δεν αστειεύονταν με …κακά κείμενα…ως γνωστόν, αφού ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ τότε εθεωρείτο το καλύτερο και σοβαρότερο ενημερωτικό περιοδικό, μια ανεπανάληπτη για την εποχή εβδομαδιαία έκδοση.
Λίγες μέρες αργότερα το ρεπορτάζ δημοσιεύεται αυτούσιο, κατά κεραία που λένε και ο Βραχιολίδης επικοινωνεί με τον ταλαίπωρο αρχισυντάκτη που φυσικά οδηγήσε την ιστορική εφημερίδα σε κλείσιμο και την Τέσα Λεβαντή την άλλοτε Αρχόντισα της Σαλονίκης, να την μεταμορφώσει σε χωριάτισσα στο χωριό Νυμφαίο, απ΄όπου κατάγεται ο Μέρτζος. Του λέει:
–Τώρα που διάβασες το ρεπορτάζ που … μαλακοειδώς απέρριψες, στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ… θα κατάλαβες ποιός ξέρει να γράφει και ποιός ούτε καν ξέρει να διαβάζει!
Καλυνύχτα.
Λίγο αργότερα ο ίδιος άνθρωπος… τον απέλυσε επειδή, μια τρανταχτή αποκλειστικότητα του δημοσιεύτηκε σε αντίπαλη εφημερίδα και ο Μέρτζος του ζήτησε τον λόγο…
–Ρε μαλάκα ποιόν απολύεις .. αυτόν που ήδη …σας έφυγε και είναι στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ; Ούστ από κει!
Σχετικά με αυτά αναφερόμαστε εξωδικότερα και σ΄αλλη μας σελίδα.
Η διπλανή φωτό προβάλλεται σαν.. ρεπορτάζ του Απ.Βραχ… αλλά είναι ένα απολαυστικό ευθυμογράφημα για το πάντα ζέον ασφαλιστικό θέμα, που κατακαίει τους πάντες και σήμερα. Κι αν με ένα κλικ μεγενθύνεται, έστω υποφερτά, θα το χαρείτε σίγουρα, διότι το ασφαλιστικό τρέχει σήμερα στην επικαιρότητα….Είναι διαχρονικό!
ΤΗΛΕΚΡΙΤΙΚΗ, αλλά ποιός την άρχισε πρώτος στην Ελλάδα;
Τη συναδελφική ανταγωνιστικότητα δεν τη λάβαινε υπόψη ο Απ.Βραχ. Αλλά υπήρχε κι έντονα μάλιστα προς την κατεύθυνσή του. Μεθυσμένος με την προσπάθειά του να βγάζει θέματα που οι άλλοι λόγω τεμπελιάς και εφησυχασμού δεν έβγαζαν, δεν πρόσεχε τα υπόγεια βέλη που έριχναν συνάδελφοί του. Οι απολύσεις που λάβαινε τις εκλάμβανε ως φυσιολογικές. Νόμιζε πως απολύονταν για λόγους οικονομικών δυσχερειών της εφημερίδας… ενώ στην ουσία ήταν έργο αντιζήλων του, που τον σκιάζονταν απείρως… Είπαμε πως αυτός πέταγε, ενώ οι άλλοι σέρνονταν σαν σκουλήκια επιζητώντας την εξαφάνισή του. Παραμένει σχεδόν ιστορική η δήλωσή του προς τον Βάσο Βασιλείου, διευθυντή της καλής εφημερίδας του ΤΖΩΡΤΖΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ “ ΗΜΕΡΑ” κι όντως καλό πολιτικό συντάκτη, που είχε βγάλει μπέμπελι, όταν ο Βραχιολίδης εξέδωσε τον επαναστατικό ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, την πρώτη ειδησεογραφική εφημερίδα σε θέματα διπλωματίας- πολιτικής στη χώρα!
Ο Βάσος Βασιλείου, έβγαζε ένα διπλωματικό φύλλο-βιβλίο –μάλλον, όπου γινότανε εγκεφαλικές αναλύσεις των ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ, αλλά δεν είχε καμιά διπλωματική ενημέρωση… Κρίσεις μόνον και εικασίες-εκτιμήσεις και τίποτε άλλο.
–Άκουσε να σου πω Βάσο Βασιλείου, ουδείς γεννήθηκε ακόμη που να με θάψει δημοσιογραφικά, να εμποδίσει την πορεία μου. Το άστρο μου το οδηγώ εγώ! του είπε.
–Μα θα σε απολύσω!
–Διευθυντής είσαι και το μπορείς…
΄Ετσι τον απέλυσε.
Και με την τηλεκριτική; Εδώ, άλλη… πλάκα. Η ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ είναι το πρώτο στην Ελλάδα –ραδιοτηλεοπτικό περιοδικό και ανήκει στην ΕΡΤ..Εκεί κάπου στα χρόνια της χούντας γίνεται μια προσπάθεια ανακαίνισής του, με έναν εκ των βασικών μοχλών του, και τον Απ.Βραχ. Οι ιδέες και οι προτάσεις του υιοθετήθηκαν και ο ίδιος ανασκουμπώθηκε να γράφει την εβδομάδα ουκ ολίγες σελίδες. Μια από αυτές ήταν και η κριτική των ταινιών που πρόβαλαν τα δυο κρατικά κανάλια τότε ΥΕΝΕΔ-ΕΙΡΤ.
Ποτέ δεν ήταν του γούστου του, οι κριτικές, θεάτρου, σινεμά, βιβλίων κ.λ.π. Είναι τομέας άχρωμος κι άχαρος για την ιδιοσυγκρασία του Απ.Βραχ. , παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της τεχνοκριτικής, στο τύπο, …Πλην, όμως, αφορά περιορισμένο κοινό και βεβαίως, αδιάφορον στάδιον για τον νευρώδη ρεπόρτερ μας. Για πολύ καιρό δούλευε την κριτική ταινιών στα δυο κανάλια με όση πειθώ διέθετε, ώστε, αν μη τι άλλο, να μην απαγοητεύει τον αναγνώστη.
Ο ίδιος θεωρεί ότι είναι ο πρώτος που άσκησε τηλεκριτική στον ελληνικό τύπο. Δεν είναι απολύτως βέβαιο, διότι κάποτε βγήκε η γνωστή Ροζίτα Σώκου που ισχυρίστηκε ότι “αυτή είναι η πρώτη τηλεκριτικός!
–Μωρέ δεν μ΄ενδιαφέρει τι λέει αυτή η ασκημομούρα γλωσσοκοπάνα.. Στο κάτω της γραφής τέτοιες πρωτιές δεν μ ένδιαφέρουν έστω και για ιστορικούς λόγους… Σιγά τα λάχανα, έχω άλλες και είμαι μπουκωμένος. έχει πει ο Βραχιολίδης.
Η αλήθεια είναι ότι άμα το ψάξουμε το θεματάκι, θα βρούμε άκρη με τις χρονολογίες. Ο Βραχιολίδης άρχισε την τηλεκριτική του στα χρόνια της χούντας. Η τηλεόραση άρχισε στα 1966, ενώ στα 1967 επέλασε η χούντα. Πότε η Ροζίτα Σώκου πρωτόκανε τηλεκριτική; Πρίν ή μετά τη χούντα; Ιδού κόμβος. Άμα το ανακαλύψουμε θα προσθέσουμε εδώ την αλήθεια…
Αλλά η Ροζίτα Σώκου, δεν είναι τυχαία στον βίον του Βραχιολίδη… Τον φοβότανε θανάσιμα, αν κι εκείνος δεν το ήξερε. Η επαγγελματική αντιζηλία της έφθασε στο να εισηγηθεί την απόλυσή του από το περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ του Δημήτρη Πουρνάρα, που έβγαζε τότε και την εγκυκλοπαίδεια ΛΑΡΟΥΣ. Ο Απ.Βραχ. μόλις θάχε ενάμισυ μήνα στη δουλειά και ως κυνηγός έβγαζε λαυράκια αποκλειστικότητες με διάσημους καλλιτέχνες του σινεμά… Αυτό κακοφάνηκε, έσκιαξε τη μανδάμ Ροζίτα, που φαίνεται θεωρούσε τους καλλιτέχνες ως αποκλειστικό χωράφι της. Και να τώρα που της έβγαινε αυτό το άρπαγο τσακάλι του ρεπορτάζ… Πω..πω τι συμφορά για το άστρο της… θα αμαυρίζονταν. Πήγε στον Πουρνάρα και ζήτησε να της κάνει τη χάρη να διώξει αυτόν τον αλητάκο… Πάνω στον μήνα και κάτι του δώσανε την απόλυση ! ΄Εμαθε ότι αυτή ήταν ο δράστης, αλλά δεν ζήτησε να μάθει το γιατί… ( Αυτή κι αν είναι πρωτιά και ρεκόρ!) Δεν πρόλαβε να μπεί και τον διώξανε κλωτσηδόν)) Απολύθηκε μεν αλλά το χάρηκε δε. Για μέρες γελούσε…
–Πρόλαβα κι έγραψα ένα -δύο ρεπορτάζ και είναι η πιο ακριβοπληρωμένη.. δουλειά μου μέχρι στιγμής. Η αποζημίωση που έλαβα ήταν στο πενταπλάσιο της αξίας τέτοιων ρεπορτάζ!έλεγε για καιρό.
Δεν είναι γνωστόν, αν μόλις τσίμπησε το χοντρό παραδάκι φόρτωσε τη φαμίλια του για κανένα ταξιδάκι, όπως τόχε συνήθειο κάθε φορά που τον απέλυαν. Στι δυο φωτογραφίες κάποιες τυχαία τηλεκριτικές του Απ. Βραχ. στη ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ .Δεν αξίζει τον κόπο, μα αν κάνετε κλικ ,μπορεί και να τα διαβάσετε από περιέργεια και μόνο!
PRESS-LIBERTY 